Από την Αθήνα στο χωριό μας με ποδήλατα!!!

Μια πρωτοτυπία καταγράφεται για το χωριό μας

Αιφνιδιαστήκαμε το Σάββατο το απόγευμα αντικρίζοντας δυο ποδηλάτες να τερματίζουν στην πλατεία του χωριού μας έχοντας διανύσει δεκάδες χιλιόμετρα από την Αθήνα. Ο λόγος για δυο νέους ανθρώπους τον Μενέλαο Γιαννόπουλο (του Γιώργη και της Αγγελικής) και Νικόλαο Αντωνόπουλο (φίλο του) που επωφελήθηκαν από την αυτοπεποίθηση τους και την αλληλεγγύη τους για να κάνουν κάτι ξεχωριστό και δύσκολο ,που τους ευχαριστούσε. Οπλισμένοι με τόλμη και καλή διάθεση ,εγκατέλειψαν την κουλτούρα του αυτοκίνητου συγκρούστηκαν με το μποτιλιάρισμα και διέσχισαν κόντρα με τις πεταλιές τους κάθε άποψη που φιλοξενούμε μέσα μας για την μετακίνηση και βγήκαν νικητές .
Τους ρώτησα για τα κίνητρα και άφησα να περιγράψουν μόνοι τους με λίγα λόγια αυτή την εμπειρία τους:

-Αυτό που αγαπάμε στο ποδήλατο είναι η αίσθηση ότι μπορείς να προσεγγίσεις πολλούς στόχους που αφορούν τη μετακίνηση χωρίς ταυτόχρονα να ρυπαίνεις το περιβάλλον, χωρίς να υποτάσσεσαι στα δρομολόγια και τα ωράρια των μέσων μαζικής μεταφοράς και χωρίς βέβαια να σου κοστίζει.

Δύο λάτρεις, λοιπόν, του ποδηλάτου και της φιλοσοφίας γύρω από αυτό, επιλέξαμε να αφιερώσουμε ένα μέρος των καλοκαιρινών μας διακοπών σε ένα ταξιδάκι πάνω σε δύο τροχούς. Το ταξίδι μας ξεκίνησε στις 20 Ιουλίου από την Αθήνα με σκοπό να καταλήξουμε στο χωριό το οποίο είχαμε θέσει ως τελικό προορισμό και να επιστρέψουμε. Την πρώτη μέρα μείναμε στα Λουτρά της Ωραίας Ελένης, ένα χωριό λίγο έξω από την Κόρινθο, έχοντας διανύσει 95 χιλιόμετρα σε 4,5 ώρες. Ο επόμενος ενδιάμεσος προορισμός ήταν το Περθώρι, ένα μικρό χωριό της Τρίπολης. Στη διαδρομή αυτή, κάναμε πετάλι και το απόγευμα, συμπληρώνοντας 125 χιλιόμετρα και 10 ώρες ταξιδιού με μια 3ωρη μεσημεριανή στάση. Ακολούθησε το ανέβασμα και πάλι στον εθνικό δρόμο από την παράκαμψη του Αχλαδόκαμπου όπου περάσαμε το μεσημέρι. Εκεί χρειάστηκε να μείνουμε και ένα δεύτερο βράδυ ώστε να ανακουφιστούν το γόνατα από τον πόνο που άφησε ο Κωλοσούρτης. Το μεσημέρι της επόμενης με χαρά αντικρίσαμε την ταμπέλα εισόδου στο χωριό με το μικρό μας κοντεράκι να γράφει 70 χιλιόμετρα σε 6 περίπου ώρες. Αφού ξεκουραστήκαμε για μία επιπλέον μέρα και πάλι, πήραμε το δρόμο του γυρισμού με κατεύθυνση προς Ωραία Ελένη, ξανά. Αρχικά βγήκαμε στον 111 και μετά στρίψαμε δεξιά και ανεβοκατεβήκαμε το βουνό της Γκούρας. Το απογευματάκι μας βρήκε στους Καλιάνους, ένα χωριό του νομού Κορινθίας κοντά στα όρια με το δικό μας, όπου μείναμε σε ένα συμπαθητικό συγκρότημα ενοικιαζόμενων δωματίων. Έχοντας διανύσει 130 χιλιόμετρα σε 10 ώρες. Με το πρώτο φως, ξεκινήσαμε ξανά για να φτάσουμε μεσημεράκι στα Λουτρά της Ωραίας Ελένης, μια απόσταση 70 χιλιομέτρων σε 5 ώρες. Αφού περάσαμε ένα χαλαρωτικό 3ήμερο εκεί, επιστρέψαμε στην Αθήνα στις 29 Ιουλίου, έχοντας διανύσει περίπου 500 χιλιόμετρα. Κάποιοι μας είπανε τρελούς, αλλά εμείς το θέλαμε και το κάναμε.