Η λειτουργία της ιστοσελίδας του χωριού από σήμερα σταματάει

Χωρίς, μακρόσυρτους απολογισμούς και αποχαιρετισμούς θα κλείσω με τα λιγότερα λόγια πριν με προλάβει κανένας  «συγκινησιακός τραμπάκουλας» και δεν μπορώ να γράψω

Το τέλος αυτού του χρόνου φέρνει και το τέλος της ιστοσελίδας του χωριού

Μετά από 14 χρόνια  στην αράδα, που πέρασαν αθόρυβα και αδίστακτα  με εκατοντάδες αναρτήσεις ,με χιλιάδες αναγνώστες απ όλο τον κόσμο ,κυρίως Αρκάδες αισθάνομαι ότι έκλεισε αυτός ο κύκλος.

Η απόφαση να σταματήσω τη λειτουργία της ιστοσελίδας δεν ήταν εύκολη. Ωστόσο, πιστεύω πως κάθε όμορφη προσπάθεια έχει έναν κύκλο ζωής. Αυτό που παραμένει από αυτή την ζεστή γωνιά συνάντησης είναι η ανάμνηση όσων πετύχαμε μαζί. Ανακαλέσαμε αναμνήσεις ,φτιάξαμε εικόνες , καλαμπουρίσαμε ,γελάσαμε, πειραχτήκαμε  γκρινιάξαμε τσακωθήκαμε, ανακατωθήκαμε   (σιγά μην έλειπαν κι αυτά!) φέραμε  στο φως ανείπωτες ιστορίες, δίνοντας βήμα σε ανθρώπους που δεν είχαν φωνή να καταθέσουν τη δική τους μαρτυρία

Ιχνηλατήσουμε μαζί περάσματα στο χωριό μας  όπου κατοικούν η μνήμη, η φαντασία, το βίωμα, καταλύοντας την απομόνωση κι αυτό ήταν πολύ σημαντικό!!

           Διανύσαμε και διανύουμε ως χώρα και ως κοινωνία μια ιδιαίτερη σκληρή  περίοδο με κύριο χαρακτηριστικό  την  πολύπλευρη αποσύνθεση της χώρας, την διάβρωση και την παρακμή όλων των θεσμών. Συνεχίζουμε  στο πλέον και στο ουσιωδέστερο  που είναι η πληθυσμιακή υπόσταση του ελληνικού κράτους, η οποία αλλάζει ταχύτατα. Αδιάψευστος μάρτυρας το μικρό χωριό μας ,που οι λιγοστοί κάτοικοι παίζουν δηλωτή με την μοναξιά τους 

                 Η ταχεία εξέλιξη της τεχνολογίας δεν άλλαξε μόνο τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής μας ,άλλαξε και τον χαρακτήρα μας κι αυτό γιατί αποξενωθήκαμε  απο τον ίδιο μας τον εαυτό, απο τον συνάνθρωπο του και απο την φύση. Αυτή η « μεγάλη κατεβασιά» όμως που έρχεται τώρα της τεχνικής νοημοσύνης  θα φέρει σίγουρα απρόβλεπτες και αδιανόητες αλλαγές στον πλανήτη

 Σας ευχαριστώ όλους μαζί και καθέναν ξεχωριστά για την συμμετοχή σας σε αυτό το οδοιπορικό  , ιδιαίτερα τον «ανώνυμο» για την συνεχή παρουσία του, που μέχρι και τα συλλυπητήριά του εξέφραζε στους οικείους σε κάθε απώλεια συμπατριώτη μας😁

Χρόνια πολλά σε όλους σας και ο καινούριος χρόνος να σας φέρει τα καλύτερα και πάνω απο όλα υγεία!!

Γιώργος Γιαννόπουλος (Νις)

Διαβάστε τη συνέχεια

Ο σύλλογος της Αθήνας σας εύχεται

Διαβάστε τη συνέχεια

Παλιά σπίτια και χαλάσματα του χωριού

Περασμένες μου αγάπες, του καιρού χαλάσματα ,όσο μακριά κι αν πάτε ,στη ζωή μου τριγυρνάτε σαν χλωμά φαντάσματα.

Διαβάστε τη συνέχεια

Καλά ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Καλές γιορτές Αβ 

Διαβάστε τη συνέχεια

Τζωρτζ Όργουελ – 1984 Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ (απόσπασμα)

O Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ (αγγλικά: Eric Arthur Blair, 25 Ιουνίου 1903 – 21 Ιανουαρίου 1950), γνωστός περισσότερο με το συγγραφικό του ψευδώνυμο Τζωρτζ Όργουελ, ήταν Βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος. Το έργο του χαρακτηρίζεται από ξεκάθαρο πεζό λόγο, συνειδητότητα των κοινωνικών ανισοτήτων, αντίθεση στα ολοκληρωτικά καθεστώτα και αφοσίωση στο δημοκρατικό σοσιαλισμό.
Συχνά ταξινομείται ως ένας από Άγγλους συγγραφείς του 20ου αιώνα με τη μεγαλύτερη επιρροή και ως ένας από τους πιο σημαντικούς χρονικογράφους της Αγγλικής κουλτούρας της γενιάς του. Ο Όργουελ έγραψε κριτικές λογοτεχνίας, ποίηση, μυθιστορήματα και πολεμικές ανταποκρίσεις. Είναι διάσημος για το δυστοπικό μυθιστόρημα 1984 (1949) και την αλληγορική νουβέλα Η Φάρμα των Ζώων (1945). Το βιβλίο του Φόρος Τιμής στην Καταλωνία (1938), είναι μία καταγραφή των εμπειριών του από τον Ισπανικό Εμφύλιο και είναι ευρέως αναγνωρισμένο, όπως και τα πολυάριθμα δοκίμιά του πάνω σε θέματα πολιτικής, λογοτεχνίας, γλώσσας και πολιτιστικά. Το 2008, οι Times, τον κατέταξαν ως δεύτερο στη λίστα με τους "50 κορυφαίους Βρετανούς συγγραφείς από το 1945".

Διαβάστε τη συνέχεια

«BEETINA»- Το πρώτο μέλι με χαρακτηρισμό ΠΟΠ

ΕΡΤ3Ερτ3 - Ειδήσεις

ΣύνταξηΕυμορφία Δημητρακοπούλου

Στο όρος Μαίναλο μια οικογένεια επικεντρώθηκε στην μελισσοκομεία, παράγοντας καταπληκτικά αποτελέσματα.  

Από το “γραφείο” του στα χειμερινά βοσκοτόπια των μελισσών στην ζεστή Αργολίδα ο μελισσοπαραγωγός Γιώργος Μαραγκός, εξηγεί πως με την βοήθεια των τριών αδελφών του, βλέπει τα όνειρα του πατέρα τους να γίνονται πραγματικότητα.

Διαβάστε τη συνέχεια

«Ρόζα Εσκενάζυ, Καλλιτέχνις»...γράφτηκε στον τάφο της

Η Ρόζα Εσκενάζυ, μια ρεμπέτισσα που έφυγε 2 Δεκεμβρίου 1980 και το μόνο μέρος που θυμίζει την ύπαρξη της σε αυτήν τη ζωή είναι μια επιτύμβια στήλη στο μικρό χωριό, το Στόμιο Κορινθίας που είναι θαμμένη : Γράφει «Ρόζα Εσκενάζυ, Καλλιτέχνις»...
Η Ρόζα Εσκενάζυ γεννήθηκε ως Σάρα Σκιναζί. Ήταν παιδί μιας φτωχής εβραϊκής σεφαραδίτικης οικογένειας της Κωνσταντινούπολης. Λένε πως έκρυβε την πραγματική ημερομηνία της γέννησής της και πιθανολογείται πως γεννήθηκε ανάμεσα στο 1895 και το 1897. Ο πατέρας της, Αβραάμ Σκιναζί, ήταν παλιατζής. Εκτός από τη Ρόζα, ο Αβραάμ Σκιναζί και η σύζυγός του, Φλώρα, είχαν δύο γιους, τον Νισίμ, που ήταν ο μεγαλύτερος, και τον Σάμη.

Διαβάστε τη συνέχεια

Ο δημογραφικός χειμώνας της Αρκαδίας

Χωριά που Σβήνουν



Η Αρκαδία, η καρδιά του Μοριά, η γη της ιστορίας και της παράδοσης, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια αργή αλλά αδυσώπητη παρακμή. Τα χωριά της, άλλοτε γεμάτα ζωή, φωνές παιδιών και μυρωδιές από φρεσκοφτιαγμένο ψωμί, τώρα αδειάζουν. Οι κάτοικοι φεύγουν, οι οικογένειες λιγοστεύουν, και οι παλιές πέτρινες γειτονιές βυθίζονται στη σιωπή. Το φαινόμενο της υπογεννητικότητας και της γήρανσης δεν είναι απλώς μια στατιστική αλήθεια· είναι μια τραγωδία που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας, σε κάθε χωριό της Αρκαδίας.
Η Αρκαδία χάνεται

Διαβάστε τη συνέχεια

Παλιά σπίτια και χαλάσματα του χωριού

\

Διαβάστε τη συνέχεια

Το χρονικό του ξεσηκωμού

Τετάρτη 14 Νοέμβρη 1973: Το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται σε αναβρασμό, ύστερα από την προσπάθεια εκβιασμού - εκφοβισμού, που επιχείρησε την προηγούμενη μέρα η χούντα, όταν ο υπουργός της για θέματα Παιδεία Π. Σιφναίος, επικαλούμενος ως δεύτερη εναλλακτική λύση τον κίνδυνο της αιματοχυσίας, κάλεσε τους φοιτητές να δεχτούν την αναβολή των εκλογών στους φοιτητικούς συλλόγους για μετά τις βουλευτικές εκλογές (μετά, δηλαδή, τις 15 Φλεβάρη του 1973).

Διαβάστε τη συνέχεια

Τη μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας. Η ψυχοκόρη - Χρύσα Λυκούδη

Η Αιμιλία χάνει τον πατέρα της και στην τρυφερή ηλικία των οχτώ χρόνων η μητέρα της, μη μπορόντας να ανταπεξέλθει στην ανατροφή των δύο της κορών, τη δίνει ως ψυχοκόρη στην ξαδέρφη της Άννα και τον άντρα της, τον Λουκά. Και έτσι η μικρή Αιμιλία από το χωριό του κάμπου βρίσκεται ξαφνικά στο χωριό του βουνού. Η Αιμιλία ποτέ δεν συγχώρησε τη μητέρα της. Ο πόνος της εγκατάλειψης και το «γιατί» στοιχειώνουν την ψυχή της, ακόμα κι όταν κατάφερε να γίνει μία από τις κορυφαίες γιατρούς – χειρουργός ογκολόγος.

Αφορμή, για να βγει στην επιφάνεια ο πόνος αυτός και να επαναπροσδιορίσει τη σχέση με τη μητέρα της, είναι η εμφάνιση της νεκρής γιαγιάς της, Αναστασία, κατά τη διάρκεια της εγχείρησης καρκίνου που πραγματοποιεί στη μητέρα της.

Και εκεί, μέσα στην ψυχρή αίθουσα του χειρουργείου, η Αιμιλία μεταφέρεται στη Λυκούρια, το βουνίσιο χωριό, και τον ποταμό Λάδωνα, όπου έζησε το θαύμα της σωτήριας όταν αυτός στέρεψε. Μέρα σημαδιακή, καθώς από τη στιγμή εκείνη οι συγχωριανοί την είδαν με διαφορετική ματιά. Μέρα μοναδική, καθώς ο Λάδωνας δεν είχε στερέψει ποτέ ξανά.

Διαβάστε τη συνέχεια

Γ. Ρίτσου: Το χρέος των ποιητών

Ο Ρίτσος, “ποιητής της τελευταίας προ Ανθρώπου εκατονταετίας”, μιλάει για το χρέος του ποιητή, για το ποίημα που δεν έχει χρόνο να ρεμβάζει παρά δίνει το παρόν στο πρώτο κάλεσμα της εποχής του και για τον ποιητή, που είναι χρεωμένος, όπως ο πρόθυμος εργάτης κι ο έτοιμος για μάχη στρατιώτης, να ‘ναι πάντα στην πρώτη τη γραμμή μη τυχόν και τον εύρη ανέτοιμο η μεγάλη ώρα. Έχοντας κάνει την παραδοχή ότι “το ποίημα είναι ένα τυπωμένο δάκτυλο μες στη βροχή, που δείχνει τρέμοντας προς τη μεριά του ήλιου” έχει συγχρόνως ξεκαθαρίσει, ότι για την ποίηση τη δική του ο ήλιος δεν μπορεί να είναι άλλος από την ομορφιά, το δίκιο του αδύνατου και την ευτυχία των πολλών.

Διαβάστε τη συνέχεια

Το στέκι της νεολαίας το καλοκαίρι στις ράχες

 

Διαβάστε τη συνέχεια

Εφυγε από την ζωή

                                                                                                                                    Εφυγε απο την ζωή πλήρη ημερών ο Κώστας Γιαννόπουλος του (Φλεβάρη) Επιθυμία του ήταν να γινει καύση της σωρού του και θα γινει σεβαστή  

Διαβάστε τη συνέχεια

Τα σταφύλια της οργής

Ο Στάινμπεκ κατέγραψε με μοναδικό τρόπο την δυστυχία κατά την οικονομική κρίση του 1930 στην Αμερική. Οι αγρότες μετανάστες από την Οκλαχόμα, εξαθλιωμένοι πέθαιναν από την πείνα βλέποντας την πλούσια σοδειά της Καλιφόρνια να σαπίζει ή να πετιέται στο ποτάμι. Ο συγγραφέας έζησε για παραπάνω από ένα χρόνο με τους μετανάστες, βιώνοντας τις άθλιες συνθήκες για τις οποίες έγραψε, ο κρατικός μηχανισμός αντί να πάρει μέτρα, τον κατηγόρησε πως ψευδολογούσε και ήταν υπέρμαχος κομμουνιστικών απόψεων, απαγορεύοντας το βιλίο του από σχολεία και δημόσιες βιβλιοθήκες.

Τζoν Στάινμπεκ Αποσπάσματα
1.
Η γυναίκα είναι πιο εύκολη στις αλλαγές από τον άντρα ", είπε η μητέρα με ύφος παρηγορητικό. " Η γυναίκα κρατάει τη ζωή της στα χέρια της. Ο άντρας την έχει όλη στο κεφάλι του. Μη σε νοιάζει. Του χρόνου μπορεί ίσως να βρούμε κάποιο σπιτάκι."
- "Δεν έχουμε τίποτα τώρα " είπε ο πατέρας. "Σε λίγο δε θα υπάρχει ούτε σοδειά ούτε λεφτά. Τι θα κάνουμε τότε; Τι θα τρώμε; Και η Ρόζα κοντεύει να γεννήσει. Έχω φτάσει ν' αποφεύγω να τα σκέφτομαι όλα αυτά. Γι' αυτό ανασκαλεύω το παρελθόν για να μη σκέφτομαι. Μου φαίνεται ότι ξόφλησε πια η ζωή μας. "

Διαβάστε τη συνέχεια

Νέοι στειρώνονται, παιδιά διώκονται, η Δύση έχασε τα λογικά της!

Τo φαινόμενο «No Kids» κερδίζει έδαφος στις δυτικές κοινωνίες, βάζοντας ταφόπλακα στις γεννήσεις

Οι σύγχρονες κοινωνίες μας βρίσκονται αντιμέτωπες με μια πρωτοφανή κρίση υπογεννητικότητας, μια σιωπηλή πανδημία που απειλεί την βιωσιμότητα και την ύπαρξη των εθνών, στο πέρασμα των χρόνων. Σταδιακά, ο άνθρωπος έμαθε να αντιμετωπίζει κάθε είδους δυσκολία με τη βοήθεια της τεχνολογίας και την αξιοσημείωτη πρόοδο που τη χαρακτηρίζει και παράλληλα ήρθε αντιμέτωπος με το σκληρό πρόσωπο της ζωής από το πρωτοφανές κύμα λιτότητας που μαστίζει τις δυτικές κοινωνίες, με αποτέλεσμα η απόκτηση παιδιών να γίνεται για αρκετούς είτε μια «επίπονη επιλογή» είτε μια «σπάνια πολυτέλεια», ανάλογα με την περίσταση κι έτσι ολοένα και περισσότεροι γυναίκες και άνδρες επιλέγουν να ζήσουν χωρίς την ευθύνη και τα έξοδα της ανατροφής των παιδιών.

Διαβάστε τη συνέχεια

Wikipedia ή Facebook; Ξεχωρίστε την αλήθεια από τα παραμύθια

Μπορείτε να εμπιστευθείτε πλήρως ό,τι διαβάζετε στο διαδίκτυο; Ποιες πηγές ενημέρωσης είναι αξιόπιστες; Πώς μπορείτε να ξεχωρίσετε τις γνήσιες πληροφορίες από τις “fake news”; Τι μπορεί να κάνει κάποιος για να γίνει πιο κριτικός καταναλωτής των πληροφοριών που απορροφά καθημερινά;

ΚΟΥΙΖ: Ποια πηγή πληροφοριών είναι πιο πιθανό να περιέχει ψεύτικες ειδήσεις;α) Η Wikipedia
β) Μια δημοφιλής ανάρτηση στα social media

Απαντήστε και στη συνέχεια δείτε την εξήγηση!

Υπάρχει διαφορά μεταξύ των πηγών ενημέρωσης;

Φανταστείτε ότι είστε ένας ειδικός στην κριτική σκέψη και θέλετε να εξηγήσετε σε κάποιον ότι δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε πλήρως ό,τι διαβάζουμε στο διαδίκτυο, και ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ των πηγών γνώσης ή των πηγών ενημέρωσης ως προς την αξιοπιστία τους. Άλλο το BBC και άλλο ο τοπικός ραδιοσταθμός της Άνω Ραχούλας. Άλλο New York Times και άλλο Espresso.

Διαβάστε τη συνέχεια

Τάσος Λειβαδίτης ο ποιητής του Έρωτα και της Επανάστασης

Επιμέλεια Χρήστος Αβραμίδης

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο ποιητής του έρωτα και της επανάστασης. Ο ποιητής της ήττας και μιας νίκης που δεν έχει έρθει ακόμα, αλλά αν έρθει ποτέ, θα του χρωστάει πολλά. Ο Τάσος Λειβαδίτης δεν λύγισε σε ξερονήσια και φυλακές δεν λύγισε όταν έβλεπε τις ήττες (“ηττες συντρόφισες” όπως τις αποκαλούσε) να μαστιγώνουν όλα όσα πίστεψε.
Είχε το θάρρος να σκεφτεί και να αναστοχαστεί πάνω σε όλες τις βεβαιότητες που μάστιζαν το επαναστατικό κίνημα. Ταξίδεψε όλη την Ελλάδα με την Νεολαία Λαμπράκη απαγγέλοντας τους στίχους του με την συνοδεία του Μίκη Θεοδωράκη. Γύρισε πόλεις και χωριά για έναν νέο επαναστατικό διαφωτισμό, για να μάθει και ο τελευταίος άνθρωπος της γης τι θα πρέπει να κάνει “αν θέλει να λέγεται άνθρωπος”. Το επαναστατικό και ερωτικό στοιχείο, η ήττα αλλά και η μελαγχολική αισιοδοξία, εγγράφονται στο έργο του διαπερνώντας κάθε κύτταρο του αναγνώστη. Ο Γερμανικός Ρομαντισμός, ο κριτικός ρεαλισμός, ο υπαρξισμός, ο Ρίλκε, ο Ντοστογιέφσκι, ο Μαρξ και πολλοί άλλοι, εισβάλουν στο έργο του και το καθιστούν μια ενεργή αντίφαση, πάντα έτοιμη να εκραγεί. Ακολουθεί αφιέρωμα της Αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3.

Διαβάστε τη συνέχεια

Ελλάδα 2.0: Επιστροφή στα γκόρτσα!

Που πας ρε δόλιε, που πας ρε κακομοίρη, που πας ρε χάπατο με ένα εικοσαρικάκι στην τσέπη να καβατζώσεις τα φρούτα και τα λαχανικά της εβδομάδας για τη φαμίλια;

Ο πατέρας μου μεγάλωσε σε ακραία φτώχεια.
Ούτε δέκα χρονών δεν ήταν όταν έχασε τον δικό του πατέρα από τέτανο, ούτε δεκαπέντε όταν βομβάρδισαν οι Γερμανοί το χωριό μας, τα Κανάλια Καρδίτσης, και στείλανε τη μάνα του ένθα ουκ έστι πόνος. Δέκα τα παιδιά (εννέα, μείον τη θεία μου τη Λευκοθέα που σκοτώθηκε κι αυτή στον βομβαρδισμό…), ποιόν και ποια να πρωτοταΐσουν οι συγγενείς στην Κατοχή μέσα; Άμα περίσσευε καμιά φέτα ψωμί με λίγη ζάχαρη, πανηγύρι γινότανε. Και τον υπόλοιπο καιρό, ό,τι τσουρνεύανε από κάνα αμπέλι και καμιά συκιά του γείτονα…
Δύσκολη δουλειά, γιατί και οι άλλοι από τη μία πεινάγανε και από την άλλη είχανε το νου τους. Και σε κυνηγούσαν με τη βίτσα, έτσι και σε βρίσκανε με το χέρι απλωμένο. Δύσκολη δουλειά, δύσκολη ζωή, παραμόνευε το σκορβούτο. Αυτή η αρρώστια η πρόστυχη που σου πέφτουν τα δόντια από την έλλειψη βιταμίνας. Οπότε, η λύση ήταν μία και μοναδική:
Γκόρτσα!

Διαβάστε τη συνέχεια

Μάνος Χατζιδάκις

Γράφω το όνομά μου με ιώτα επειδή το ήτα με παχαίνει.
Μάνος Χατζιδάκις
Ποτέ δεν πρόκειται να τελειώσει η ανθρώπινη περιπέτεια αλλά και η ανθρώπινη ευπιστία. Πάντα ο άνθρωπος θα πιστεύει πως τα όνειρά του θα δικαιωθούν. Αλλά και πάντα θα αγνοεί πως ο ίδιος καταστρέφει τα όνειρά του με το να ξυπνά κάθε πρωί. Κάθε πρωί κι όχι για πάντα, μια και μόνη φορά.

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ «Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ» Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

από μια συνέντευξη του Μ. Χατζιδάκι στη Μ. Ρεζάν:

Δε σας μελαγχολούν τα χρόνια που περνάνε;

Όχι, αν μου λέγατε να τα ξαναζήσω θα με μελαγχολούσε περισσότερο.

Σοβαρά;

Να αντιμετωπίσω τα ίδια λάθη και την ίδια άγνοια για μια ακόμη φορά; Δεν το θέλω.

Έχετε κάνει πολλά λάθη;

Φυσιολογικά, όπως κάθε άνθρωπος.

Διαβάστε τη συνέχεια

“Είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι” –

Ingmar Bergman


“Είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι. Όχι μόνο εσύ κι εγώ, όλοι μας είμαστε κι αυτό είναι το πιο θλιβερό.

Μας δίδαξαν για την ανατομία, για τις γεωργικές μεθόδους στην Αφρική.

Ξέρουμε απ’ έξω μαθηματικούς τύπους.

Αλλά δεν μας έμαθαν τίποτα για τις ψυχές μας.

Είμαστε τρομακτικά ανίδεοι για τον εαυτό μας και τους άλλους.

Διαβάστε τη συνέχεια

Ζωή στοιβαγμένη στο μπετόν: Πολυκατοικίες και Υπογεννητικότητα

της Φωτεινής Μαστρογιάννη

Επηρεάζει ο χώρος κατοικίας μας και πως την απόφαση μας για απόκτηση παιδιών;

Οι πολυκατοικίες στην Ελλάδα θεωρήθηκαν ως λύση στο στεγαστικό πρόβλημα που
είχε δημιουργηθεί λόγω της εσωτερικής μετανάστευσης αλλά και μία επικερδής επένδυση για τους κατόχους οικοπέδων οι οποίοι με την αντιπαροχή αποκτούσαν διαμερίσματα τα οποία είτε μεταπωλούσαν είτε ενοικίαζαν.

Ρομαντικοί αρχιτέκτονες και πολιτικοί μηχανικοί υποστήριζαν ότι οι πολυκατοικίες έφερναν σε επαφή τις διάφορες κοινωνικές τάξεις και θα περιορίζονταν οι κοινωνικές ανισότητες, κάτι που δεν θα ήταν εφικτό διαφορετικά. Η σημερινή κατάσταση απέδειξε το αντίθετο και ανέδειξε διάφορα άλλα προβλήματα.

Ένα από αυτά είναι η υπογεννητικότητα. Η συζήτηση για την υπογεννητικότητα στη χώρα μας δεν λαμβάνει υπόψη της χωροταξικές συνθήκες ενώ σε επίπεδο οικονομικών συνθηκών εξαντλείται σε πολιτικές μικρών επιδομάτων.

Διαβάστε τη συνέχεια

Πολεμική γεωγραφία

Νουσεϊράτ, Χαντάιντα, Χαουάρα, Σουζάγια… Δεν είναι ονόματα πανέμορφων κοριτσιών της Ανατολής ή μαγικών τόπων από τις «Χίλιες και μια νύχτες». Είναι ονόματα που ακούμε και διαβάζουμε αυτές τις μέρες και αντιστοιχούν σε καταυλισμούς προσφύγων, κωμοπόλεις και χωριά της Γάζας και της Δυτικής Οχθης. Σε καθένα αντιστοιχούν μία ή και περισσότερες ιστορίες τρόμου, καθώς ο θάνατος, με τη μορφή βομβαρδισμών του ισραηλινού στρατού, πέρασε από δω αφήνοντας συντρίμμια, νεκρούς και σακατεμένους.

Διαβάστε τη συνέχεια

Εφεραν ένα πρώτο αποτέλεσμα οι κινητοποιήσεις ενάντια στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών

Η πάλη των λαϊκών στρωμάτων ευρύτερα στην περιοχή, τόσο κατά τη χτεσινή συγκέντρωσή τους στην Τρίπολη, όσο και όλο το προηγούμενο διάστημα, έφερε το πρώτο αποτέλεσμα, ώστε να απορριφθούν από την αρμόδια περιβαλλοντική επιτροπή της Περιφέρειας Πελοποννήσου τα σχέδια εγκατάστασης νέων αιολικών πάρκων («MORES» και «MORES ΙΙ»), σε περιοχές του Πάρνωνα, του Μαινάλου και του Ταϋγέτου (Δυτική Μάνη).

Διαβάστε τη συνέχεια

"Πριν κρυώσει ο καφές" Απόσπασμα από το βιβλίο του Toshikazu Kawaguchi

Μην αφήνεις τίποτα για αργότερα.
Αργότερα, ο καφές κρυώνει.
Αργότερα, χάνεις το ενδιαφέρον σου.
Αργότερα, η μέρα γίνεται νύχτα.
Αργότερα, οι άνθρωποι μεγαλώνουν.
Αργότερα, οι άνθρωποι γερνάνε.
Αργότερα, η ζωή περνάει.
Αργότερα, μετανιώνεις που δεν έκανες κάτι... όταν είχες την ευκαιρία.
Η ζωή είναι ένας σύντομος χορός, μια εύθραυστη ισορροπία στιγμών που ξεδιπλώνονται μπροστά μας, χωρίς να επαναλαμβάνονται ποτέ με τον ίδιο τρόπο.
Η μετάνοια είναι ένα πικρό χάπι που καταπίνεται δύσκολα, ένα βάρος που πιέζει την ψυχή με το φορτίο των χαμένων ευκαιριών και των ανείπωτων λέξεων.
Ας μην αφήνουμε τίποτα για αργότερα. Ας αρπάζουμε τις στιγμές καθώς έρχονται, με ανοιχτή καρδιά και χέρια απλωμένα για να αγκαλιάσουμε τις δυνατότητες που μας παρουσιάζονται.
Γιατί στο τέλος, δεν μετανιώνουμε γι' αυτά που κάναμε, αλλά για εκείνα που αφήσαμε ανεκπλήρωτα, για τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν, για τα όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν
Απο το βιβλίο "Πριν κρυώσει ο καφές", Toshikazu Kawaguchi

Διαβάστε τη συνέχεια