Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2024

Τάσος Λειβαδίτης ο ποιητής του Έρωτα και της Επανάστασης



Επιμέλεια Χρήστος Αβραμίδης

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο ποιητής του έρωτα και της επανάστασης. Ο ποιητής της ήττας και μιας νίκης που δεν έχει έρθει ακόμα, αλλά αν έρθει ποτέ, θα του χρωστάει πολλά. Ο Τάσος Λειβαδίτης δεν λύγισε σε ξερονήσια και φυλακές δεν λύγισε όταν έβλεπε τις ήττες (“ηττες συντρόφισες” όπως τις αποκαλούσε) να μαστιγώνουν όλα όσα πίστεψε.
Είχε το θάρρος να σκεφτεί και να αναστοχαστεί πάνω σε όλες τις βεβαιότητες που μάστιζαν το επαναστατικό κίνημα. Ταξίδεψε όλη την Ελλάδα με την Νεολαία Λαμπράκη απαγγέλοντας τους στίχους του με την συνοδεία του Μίκη Θεοδωράκη. Γύρισε πόλεις και χωριά για έναν νέο επαναστατικό διαφωτισμό, για να μάθει και ο τελευταίος άνθρωπος της γης τι θα πρέπει να κάνει “αν θέλει να λέγεται άνθρωπος”. Το επαναστατικό και ερωτικό στοιχείο, η ήττα αλλά και η μελαγχολική αισιοδοξία, εγγράφονται στο έργο του διαπερνώντας κάθε κύτταρο του αναγνώστη. Ο Γερμανικός Ρομαντισμός, ο κριτικός ρεαλισμός, ο υπαρξισμός, ο Ρίλκε, ο Ντοστογιέφσκι, ο Μαρξ και πολλοί άλλοι, εισβάλουν στο έργο του και το καθιστούν μια ενεργή αντίφαση, πάντα έτοιμη να εκραγεί. Ακολουθεί αφιέρωμα της Αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3.

1 σχόλιο :

  1. avadeos3/11/24 09:08

    Τάσου Λειβαδίτη, «Δραπετσώνα»
    Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
    κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
    Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά
    εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά

    Το 'δερνε αγέρας κι η βροχή
    μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή
    Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή.

    Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
    στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
    Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
    εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

    Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
    στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
    Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
    κάθε παράθυρό του κι ουρανός

    Κι όταν ερχόταν η βραδιά
    μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά
    Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά

    Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
    στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
    Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
    εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

    [πηγή: Από τον δίσκο Πολιτεία Α' , Columbia 1964. Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης, μουσική: Μίκης Θεοδωράκης]

    εικόνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.