Οι ατάκες του τούρκου

Ο τούρκος ήταν όπως με ακρίβεια τον περιγράφει ο Θ. Γιαννόπουλος στο βιβλίο του εδώ
Ιδιαίτερα αγαπητός και οικείος με τους νεολαίους, που ήταν και οι μόνιμοι θαμώνες στο μαγαζί του. Εκεί διδαχτήκαν σχεδόν όλοι τους την δηλωτή και σήμερα υπερηφανεύονται ότι είναι της σχολής του τούρκου. Όλοι έχουν να διηγηθούν πολλά περιστατικά με τον τούρκο από εκείνη την εποχή.
Θα ξεκινήσω σήμερα με δύο:

1η. Έπαιζαν δηλωτή τα παιδιά μαζί με τον τούρκο στο μαγαζί του. Μπαίνει η Πανούλα μέσα για ν αγοράσει νέμα

- Μπάρμπα Γιώργη σήκω και δώσε μου ένα κουβάρι νέμα
Αφήνει τα χαρτιά κάτω, παίρνει και την καρέκλα του για να πατήσει πάνω να φτάσει το κουτί με το νέμα και ανεβαίνει να βγάλει ένα κουβάρι..Τα παλιόπαιδα βέβαια δεν έχασαν την ευκαιρία ν ανοίξουν τα χαρτιά του να τα ειδούν .Αυτό το είχαν σύστημα όταν σηκωνόταν ο τούρκος για να εξυπηρετήσει πελάτη.
Ξαφνικά ακούνε τον μπάρμπα –Γιώργη να γυρίζει προς την Πανούλα και να της λέει:

-Φέγα μωρή….φέγα από δω.
-Γιατί μπάρα –Γιώργη νέμα σου είπα θέλω
- Φέγα μην τα ακούσεις εσύ , γιατί πριν έρθεις ήμουνα μια χαρά .Έπαιζα το χαρτάκι μου και δεν είχα στενοχώρια. Τι στο διάβολο το ήθελες το νέμα σήμερα;
Ανοίγοντας το χαρτόκουτο διαπίστωσε ότι το νέμα το είχαν φάει τα ποντίκια!!
Γυρνάει πάλι προς το χαρτόκουτο και απευθυνόμενος προς τα ποντίκια(ας πούμε) λέει:
Ζαχαράτα σας έχω, μπισκότα σας έχω, καραμέλες σας έχω, στραγάλια σας έχω.
Ρε που να σας πάρει ο διάβολος μαγαρισμένα το νέμα βρήκατε να φάτε;

2ο. Ήταν άνοιξη όταν έπιασε ξαφνική καταιγίδα. Τα νερά άρχισαν να κυλούν με ορμή σε όλους τους δρόμους και να παρασύρουν ότι εύρισκαν μπροστά τους .
Τα νερό από την Αγ. Παρασκευή ακολουθεί την διαδρομή δίπλα από τον Αγ Θανάση, κατεβαίνει από τον κήπο του Μήτρου της Βαγγελιώς και καταλήγει λασπόνερο αφού γκρεμίζει μια μάντρα του τούρκου και μπαίνει μέσα σε μια αποθηκούλα που είχε δίπλα στο μαγαζί. Την πλημμυρίζει καταστρέφοντας ότι είχε μέσα. Οργισμένος ο τούρκος και πανικοβλημένος προσπαθούσε να σταματήσει τα νερά για να σώσει ότι είχε μέσα. Μάταια όμως . Η καταστροφή είχε συντελεστεί.
Τα παιδιά παρακολουθούσαν και γελούσαν από πάνω στον πλάτανο. Που να πλησιάσουν στο μαγαζί με τέτοιον οργισμένο τούρκο!
Πάνω στην οργή του αρπάζει την καραμπίνα και βγαίνει έξω στο δρόμο με λασπωμένα τα παντελόνια μέχρι τα γόνατα . Ήθελε να ξεσπάσει για τον κακό που τον βρήκε . Κοιτάει προς τον ουρανό και ανοίγει διάλογο με το θεό
_ Θεέ άθεε . Άφησες το νερό να περάσει την μάντρα του Μήτρου και δεν την γκρέμισε. Πέρασε την μάντρα της Βαγγελιώς και δεν την γκρέμισε. Την δική μου γιατί άφησες να την γκρεμίσει; Σηκώνει την καραμπίνα την στρέφει προς τον ουρανό και συνεχίζει:
Κατέβα γαμώ το Θεό σου. Κατέβα παρακάτω να σε ντουφεκίσω.