Καλό ταξίδι Γιώργη,καλό ταξίδι ξάδερφε!

Τριάμισι χρόνια χαροπάλευες στο κρεββάτι του πόνου. Κουράστηκες και πάς να κοιμηθείς!

Εφυγε απο την ζωή ο Γιώργος Γιαννόπουλος σε ηλικία 67 ετώνΗ κηδεία του θα γίνει στο νεκροταφείο της Νέας Σμύρνης Πέμπτη 31/8/2023 στις 11 πμ
Επιθυμία της οικογένειας είναι αντί στεφάνων να κατατεθούν τα χρήματα στο σωματείο "φλόγα" των καρκινοπαθών παιδιών Θα υπάρχει ταμείο στην είσοδο της εκκλησίας
Το χόρευες πάντα μες στην Παναγιά !

Ο τελευταίος αποχαιρετισμός στον ξάδερφό μου 

Αγαπημένε ξάδερφε, και φίλε Γιώργη

Σήκω να ίδεις πόσοι πολλοί ήρθαμε να σε αποχαιρετίσουμε  Η οικογένεια σου ,συγγενείς, φίλοι ,συνάδελφοι σου γείτονες και ένα σωρό  πατριώτες  Ολοι συντετριμμένοι και  σιωπηλοί Κι αυτή η σκληρή και τρομακτική   σιωπή από μόνη της αποδίδει στο ακέραιο  αυτό που νοιώθουμε

Όμως δεν είναι μόνον  που έφυγες παράκαιρα και παράωρα ,χωρίς να προλάβεις να απολαύσεις αυτά που έφτιαξες και αγάπησες  ,κι αυτά ηταν η υπέροχη οικογένεια σου οι συγγενείς  οι φίλοι σου  και το χωριό σου

. Είναι, που λαβωμένος βαριά  ανέβηκες επι  τριάμισι χρόνια έναν  ατέλειωτο Γολγοθά . Πονούσες ανυπόφορα όλες τις ώρες, όλες τις μέρες όλα τα χρόνια απο τότε που αρρώστησες Ανείπωτος πόνος που  τον περιέγραφαν καλύτερα, από τα λόγια σου τα μάτια σου και τα βογγητά σου ,γιατί τα λόγια που έβγαιναν ανάμεσα από τα βογγητά  είχαν μέσα τους αυτό το μεγαλείο ψυχής που διέθετες και ήταν το αστείρευτο χιούμορ σου

Ακόμη Χειρουργημένος ,διασωληνωμένος και με τα μάτια κλειστά ,είχες πάντα  μια αστεία απάντηση για να γελάσουμε Τι χάρισμα ,τι μεγαλείο ηταν αυτό!!!

Δεν  άλλαξε τον χαρακτήρα σου η αρρώστια ,την πολέμησες στα ίσια κι αυτό ήταν που την πεισμάτωσε και επέμενε μέχρι να σε αποτελειώσει 

Από τα προχθές που έφυγες Γιώργη  και δεν είσαι πουθενά  φευγαλέα  οι παραισθήσεις παίζουν με  την φαντασία μου και σε βλέπω κάπου άλλού χωρίς να πονάς, αντάμα με τους γονείς σου ,ιδίως με την μάνα σου που υπεραγαπούσες ,τον αδελφό σου τον Βασίλη με τον παλιό σου φίλο τον Γιάννη τον Αργύρη ,τον Αλκη ,τον Πανάγο τον ξαδερφό μας τον Γιώργη και με τόσους άλλους φίλους σου και Γλανιτιωτες που δεν υπάρχουν ,αλλα δεν έπαψες ούτε στιγμή να τους μνημονεύεις όταν κουβεντιάζαμε Πόσο πολύ θα ήθελα να ήταν αλήθεια, πόσο πολύ θα ήθελα να ειχα αυτή την πίστη να το πιστέψω και αφού το πιστέψω να στήσω για σενα απόψε κιόλας ένα γλέντι στο χωριό από εκείνα που έστηνες κι εσύ κάθε φορά που κατέβαινες με λίγο κρασί η τσίπουρο και την καλή παρέα

  Είχες τον καλύτερο αφηγηματικό τρόπο να μας ταξιδεύεις στην Γλανιτσια εκείνης της εποχής ,που ολοι αγαπήσαμε και αναπολούμε Με τον παραστατικό σου λόγο,το αστείρευτο χιούμορ σου   σκηνοθετούσες με ακρίβεια τις στιγμές που έζησες στο χωριό ,τους διάλογους που προκαλούσες  με τους Γλανιτσιωτες αποδίδοντας παράλληλα την τιμή και την αξία  που αναλογούσε στον καθέναν 

Και εισαι και ο μόνος που είχες τον τροπο να τους ψαχουλεύεις το μέσα τους και να παίρνεις τα καλυτέρα τους

Γιώργη

Το παρελθόν δεν είναι πάντα ίδιο ,το αλλάζουν κάθε φορα οι συγκυρίες της  ζωής και εξηγούμαι:

Πήγα και συνάντησα χθες το βράδυ που έγραφα αυτόν τον αποχαιρετισμό  τα παιδιά που είμαστε τότε  στο χωριό και στην Αθήνα και διαπίστωσα ότι τίποτα δεν χάνεται απ'αυτά που ζουν μέσα μας, είναι όλα ταχτοποιημένα και άθιχτα! Πέρασαν στην μνήμη μου αναμνήσεις καλές και κακές Όταν συζητάγαμε τις βρίσκαμε όμορφες ,νοσταλγικές, ονειρεμένες εποχές Χθες όμως μετά από την απουσία σου όπου και να τις άγγιζα πονούσαν  ,μα πιο πολύ πονούσαν οι καλες Γι αυτό δεν είμαι σίγουρος αν οι κακές αναμνήσεις πονάνε περισσότερο από τις καλές !

Θυμάμαι είμαστε μονο πέντε χρονών όταν καβαλήσαμε ξίστρωτο και οι δυο το μουλάρι μου και μας έριξε πάνω σε κάτι πέτρες ,Εσυ έπεσες πρώτος κι εγω πάνω σε σένα ,γι αυτό εσύ χτύπησες στις πέτρες ,πονούσες και έκλαιγες, ενώ εγώ όχι . Όταν σου είπα πάμε τώρα να φύγουμε μου είπες  «κάτσε να κλάψουμε λιγούλη ακόμη »  Τελικά και με το πέρασμα τόσων χρόνων πάντα το κλάμα μας ένωνε γιατί ήταν για εμάς η επιτομή της ευαισθησίας,της απόλυτης έκφρασης  ,της συγκίνησης ακόμη και της χαράς Ήταν η απόλυτη επικοινωνία μας !!

Ήρθαμε στην Αθήνα και η εφηβική ζωή και αργότερα σαν μεγάλα παιδιά μας βρίσκει πάλι μαζί

Ζούμε την χούντα,το πολυτεχνείο , στην ομορφιά της μεταπολίτευσης ,τις συναυλίες ,τις διαδηλώσεις ,τις μπουάτ της πλάκας ,στις διακοπές στην θάλασσα με τις σκηνές μας  τις ταβέρνες τα κλαρίνα και συμπαραστάτης ο ένας στον άλλον στις εφηβικές ερωτικές απογοητεύσεις  Είναι πολλές οι αναμνήσεις  και καμία δεν πρόκειται να ξεριζωθεί από μέσα μου 

Τελείωσες τις σπουδές σου ,έπιασες δουλειά, παντρεύτηκες, έφτιαξες οικογένεια, σπούδασες τα παιδιά σου ,πρόλαβες επιστήμονες και εργαζόμενους

Παράλληλα είχες την τύχη να είσαι συνεργάτης τριάντα χρόνια περίπου σ ένα μεγάλο πολικό όνομα και μέγεθος στον Δημ Ρέππα Είχε κι αυτός όμως την τύχη που σε είχε συνεργάτη  Ήσουν ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση Κι αυτό γιατί ήσουν στην καρδιά της Αρκαδίας  Μαζί διαβήκατε όλα τα χωριά της Αρκαδίας και σφίξατε τα ροζιασμένα χέρια του απόμαχου αγρότη ,κτηνοτρόφου και εργάτη Τιμή σας και χαρά σας !

Όλα αυτά τα χρόνια πέρασαν και πέρασαν αστραπιαία και για τους δυό μας

Θυμάσαι που σου είχα πει μια φορά , σου άρεσε και συμφώνησες ,ότι τα χρόνια περνάνε γρηγορότερα από τον χρόνο ,ακόμη και από μια ημέρα

Πήρες σύνταξη , να ξεκουραστείς και να απολαύσεις ότι έφτιαξες από το πόστο του συνταξιούχου  Ένα μαράζι όμως το είχες μέσα σου και με την πάροδο του χρόνου άρχισαν οι βαριαστεναγμοί και τα ξεφυσήματα, λες και περίμενες την συμφορά που σε βρήκε Το αστροπελέκι που έπεσε πάνω σου εκείνη την μαύρη μέρα  σε κόψε στα δυο !

Eφυγες Γιώργη και λιγοστέψαμε , λιγόστεψε και η πολιτική που αγάπησες Τίποτα δεν είναι ίδιο  

Σε μας τους λίγους που μείναμε και σε γνωρίσαμε καλά, θα μας λείψει το χιούμορ σου τα γλέντια σου και ο ευφυής  τρόπος σκέψης σου

Αγαπημένε μου ξάδελφε κάνε μας να πονέσουμε ακόμη περισσότερο, γιατί όσο πιο πολύ πονάμε τόσο περισσότερο θα είσαι ανάμεσά   μας και ζωντανός  

 

Στον άλλο κόσμο που θα πας

κοίτα μη γίνεις σύννεφο

κοίτα μη γίνεις σύννεφο

κι άστρο πικρό της χαραυγής

και σε γνωρίσει η μάνα σου

που καρτερεί στην πόρτα

 

Σε πότισα ροδόσταμο

με πότισες φαρμάκι

της παγωνιάς αητόπουλο

της ερημιάς γεράκι

 

Πάρε μια βέργα λυγαριά

μια ρίζα δεντρολίβανο

μια ρίζα δεντρολίβανο

και γίνε φεγγαροδροσιά

να πέσεις τα μεσάνυχτα

στη διψασμένη αυλή σου

 

Σε πότισα ροδόσταμο

με πότισες φαρμάκι

της παγωνιάς αετόπουλο

της ερημιάς γεράκι

-----------------------------------

Καλό ταξίδι αγαπημένε ξάδερφε και φίλε