To Σάββατο στο χωριό στις 8 Αυγούστου το μνημόσυνο της Κωστούλας

Το μνημόσυνο 40 ημερών της Κωστούλας Κωνσταντινοπούλου θα τελεστεί το Σάββατο το πρωί στο χωριό στις 8 Αυγούστου μετά την δοξολογία 

           Γράφει ο Κώτσιος του Μαγκόγιαννη.

                         Έφυγε κι η Κωστούλα 

Ναι… έφυγε η Κωστούλα του Χρηστιά ή η Κωστούλα του Ζάνη λίγες μέρες μετά από τον αγαπημένο της αδερφό Πανάγο. Ναι… έφυγε. Εδώ όμως είναι που συμβαίνει το οξύμωρο σχήμα, γιατί ενώ είναι φευγάτη, μένει μαζί μας, μένει ανάμεσά μας, μέσα στην κοινωνία του χωριού μας και όχι μόνο!!
Και αυτό γιατί, ως καλή σύζυγος, ως στοργική μητέρα, ως αγαπημένη αδερφή, συμπαθητική σε φίλους, πατριώτες και γειτόνους, φιλόξενη και φιλότιμη μέχρι άκρη σ’ όσους πίστευε ότι έχουν πραγματικά ανάγκη, μα πιο πολύ ως υποδειγματική νύφη, με όλα της αυτά τα προτερήματα και άλλα πολλά μαζί, έχει υφάνει ένα καλοδουλεμένο καμβά πρότυπο προς μίμηση. Να γιατί ενώ είναι …φευγάτη η Κωστούλα μένει για πάντα εδώ! Γεννήθηκε στον Παλιόπυργο της Γλανιτσιάς το 1934, δεύτερο παιδί της πολυμελούς οικογένειας του Γιάννη Πολύδερα (Ζάνη). Παντρεύτηκε το 1964, εκείνα τα δύσκολα χρόνια, το Χρήστο του Αγγελή. Πήγε νύφη σε μια επίσης πολυμελή οικογένεια. (Οχτώ κουνιάδια και ο Χρήστος εννιά και δύο τα πεθερικά της έντεκα!) Απ΄ ό,τι μου έλεγε η ίδια, αλλά το έλεγαν κι άλλοι πολλοί, δεν πίκρανε και δεν πικράθηκε από κανέναν. Πρόθυμη, γελαστή, ανοιχτόκαρδη, υπάκουη. Το «ναι» για να μην το ψάχνει κάθε τόσο, το είχε δεμένο με κόμπο στη γλώσσα της. Και σ’ όλα αυτά ξεπέρναγε τις άκρες. Για να καταλάβεις, ο κουνιάδος της, ο μακαρίτης ο Πάνος, της έλεγε πολλές φορές: «Να λες κι εσύ κάπου-κάπου όχι, όχι όλο ναι και ναι, δεν είναι κακό».

Την αγαπούσα, την συμπαθούσα πολύ, την εκτιμούσα. Και ήσαν αμοιβαία τα αισθήματα μας. Το όνομά της, όπως και το δικό μου, όπως και της μακαρίτισσας Κωστούλας του Σπηλιώτη, στόχευαν να μνημονεύεται η θεια της η Κωστούλα, αδερφή του πατέρα της και σύγκρια της μάνας μου, που ο κεραυνός της αφαίρεσε πολύ νωρίς τη ζωή, μαζί με τα δύο της τρυφερά βλασταράκια.

Κουβεντιάζαμε τακτικά με τις ώρες και ανταλλάσσαμε απόψεις. Μιλάγαμε για τα τωρινά και για τα περασμένα. Δεν ξέρει με πόση χαρά κι ευχαρίστηση την παρακολουθούσες να περιγράφει και να διηγείται. Δεν θα ξεχάσω αυτά που μου είπε στην τηλεφωνική μας επικοινωνία. Εδώ όμως έχουμε το θέμα « των προσωπικών δεδομένων» που… δεν πρέπει να παραβιάζονται. Όμως πιστεύω ότι, όταν τα προσωπικά δεδομένα εκπέμπουν ανθρωπιά, όταν ακτινοβολούν χαρακτήρες και

συμπεριφορές όπως της Κωστούλας, δεν πρέπει να παραμένουν άγνωστα αλλά να δημοποιούνται γιατί συμβουλεύουν, διδάσκουν.

Μου είπε τότε, μεταξύ πολλών άλλων: «Κώστα, αν μου έλεγε κάποιος κάτι που εγώ δεν το θεωρούσα σωστό, κάτι που, ας πούμε, με πρόσβαλλε, με πίκραινε και μου κακοφαινόταν δεν αντιδρούσα με βιασύνη άσχημα, παρά ξεκρέμαγα την κουβέρτα που πριν λίγο την είχα τινάξει και απλώσει, την ξανατίναζα πολλές φορές κι επήγαινα πιο πέρα και την ξανάπλωνα. Ή σ’ άλλη περίπτωση, ας είχα πριν λίγο σκουπίσει, έπαιρνα πάλι την σκούπα κι εσκούπιζα άκρη σ’ άκρη, αργά- αργά, απέ μετά όλα μέλι γάλα».

Ε, τώρα πέστε μου κι εσείς να σας πω κι εγώ, όσες κοινωνιολογικές και ψυχολογικές θεωρίες και να διαβάσουμε, θα βρούμε τόσο απλές και πρακτικές συμβουλές που με τη εφαρμογή τους οδηγούν σε αρμονική οικογενειακή και κοινωνική ζωή. Συμβουλές που πρέπει να γίνονται γνωστές και να τηρούνται.

Αυτά που άκουσα από την Κωστούλα τα θαύμασα και τα επανέλαβα πολλές φορές στα παιδιά μου, σε συγγενείς και τα λέω σε πολλούς άλλους όταν το φέρνει η κουβέντα. Αυτά μου είπε η Κωστούλα, τους λέω.

Εκφράζω τα συλλυπητήρια μου σ΄ όλους τους δικούς της συλλυπητήρια, έστω και με κάποιο δισταγμό γιατί, πιστεύω, δεν πρέπει να την θεωρούν φευγάτη αλλά να νιώθουν ότι είναι και θα είναι για πάντα μαζί του