Η δημοκρατικοφανής ηθικολογία υπονομεύει βαθύτατα την ίδια την δημοκρατία…

Στοιχεία σοκ: Χώρα συνταξιούχων και ανέργων η Ελλάδα -Πάνω από 7,5 εκατ. άτομα δεν εργάζονται Χώρα συνταξιούχων ανέργων και οικονομικά μη ενεργών πολιτών είναι σήμερα η Ελλάδα, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι αποτραβηγμένη από την αγορά εργασίας. Σύμφωνα με την πέμπτη έκθεση του Ενιαίου Συστήματος Ελέγχου και Πληρωμών Συντάξεων για τον μήνα Οκτώβριο, ο αριθμός των συνταξιούχων ανέρχεται σε 2.704.295 άτομα, ενώ η συνολική δαπάνη για συντάξεις τον μήνα Οκτώβριο ανέρχεται σε 2 δισ 303 εκατ. ευρώ! Αν τα στοιχεία αυτά συνδιαστούν με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την ανεργία το 2013 η εικόνα της χώρας μας είναι περισσότερο από θλιβερή: 1.403.698 άτομα είναι άνεργοι 3.334.690 άτομα είναι ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός 2.704.295 άτομα είναι οι συνταξιούχοι Συνολικά ο πληθυσμός της Ελλάδας που δεν εργάζεται ή εισπράττει από το δημόσιο είναι πάνω από 7 εκατ. κάτοικοι. Οι Ελληνες που εργάζονται είναι λιγότεροι από το 50% αυτών που κάθονται: Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή το σύνολο των απασχολουμένων τον Ιούνιο του 2013 εκτιμάται ότι ανήλθε σε 3.628.421 άτομα. http://www.iefimerida.gr/ .

  «Φλερτ» με τη χρεοκοπία στις ΗΠΑ, παραλύει η κυβέρνηση.

Θορυβημένος παρακολουθώ τον ελληνικό Τύπο των ημερών. Η δημοκρατία ως αστικός πολιτισμός και πολιτική πρακτική, που κινείται στο πλαίσιο πολιτικά νομιμοποιημένης, πλουραλιστικής εξισορρόπησης του δημοκρατικού παραδόξου (εναρμονισμός ισότητας και ελευθερίας σε ένα υψηλό επίπεδο στην κοινωνία), βάλλεται σχεδόν από παντού! Στη θέση των δημοκρατικών θεσμών ξεπροβάλει μια δημοκρατικοφανής ηθικολογία και ένα κλίμα νομιμοποίησης μιας οιονεί «δημοκρατικής» συνομωσίας εναντίον των συνωμοτών της ΧΑ, με μπόλικη ασφαλώς «κλειδαρότρυπα» και «ωτακουστική υποκλοπή» μυστικών υπηρεσιών!

Το θέαμα από την σημερινή Ελλάδα είναι αποκρουστικό και λυπάμαι μέσα από την καρδιά μου που μάλλον λίγοι στην χώρα μας αντιλαμβάνονται τον απόλυτο εκχυδαϊσμό της θεσμικά και δυστυχώς μόνον θεωρητικά «προηγμένης αστικής δημοκρατίας», που λαμβάνει χώρα σε μια πτωχευμένη, ταχύτατα φτωχοποιούμενη και υπό πλήρη απορρύθμιση ευρωπαϊκή περιοχή, που είναι μάλιστα, τυπικώς τουλάχιστον, οργανικό τμήμα της ευρωζώνης… ακόμη!

Εάν δεν είχα μελετήσει την Πρώτη Δημοκρατία στην Αυστρία, τον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε το 1934, την άνοδο του ναζισμού, την συγκυβέρνηση από το σοσιαλιστικό κόμμα (SPO), το λαϊκό κόμμα (OVP), με την προσωρινή συμμετοχή του κομμουνιστικού κόμματος (KPO) – πριν το πετάξουν έξω – κατά την επανίδρυση του μεταπολεμικού κράτους της Αυστρίας το 1945, καθώς και όλη την πορεία των πολιτικών σχέσεων μετέπειτα εκεί, που οδήγησαν στην δραματική άνοδο του ακροδεξιού λαϊκισμού με εμφατική περίπτωση την πολιτική αφήγηση του Jörg Haider και όσα επακολούθησαν, ίσως σήμερα να ήμουν πιο «χαλαρός», αντιμετωπίζοντας το δημοκρατικό δράμα της πατρίδας μας, που, πολύ φοβάμαι, τείνει να εξελιχθεί σε τραγωδία ιστορικών κοινωνικο-εθνικών διαστάσεων.

Θα ήταν τραγωδία να κυριαρχήσει ο δημοκρατικοφανής ηθικισμός στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, σήμερα στην Ελλάδα, με φορέα και βασική πολιτική αφήγηση την ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης - με σαφή νεοναζιστικά χαρακτηριστικά - της ΧΑ! Θα ήταν το τέλος της αστικής δημοκρατίας ως έννοιας και εμπειρίας στην χώρα μας! Θα ήταν η πλήρης αποτυχία του Ελληνικού Κράτους να αντιμετωπίσει με δημοκρατικούς όρους την κοινωνικοοικονομική κρίση, που επέφερε η άπληστη και τυχοδιωκτική λειτουργία και πελατειακή, διαπλεκόμενη πολιτεία του δικομματισμού της μεταπολίτευσης του 1974, με βασικούς φορείς τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ!

Επίτρεψέ μου να σε αποκαλώ φίλε, αναγνώστη μου και να σου μεταφέρω την βαθειά μου απογοήτευση: Δυστυχώς, απέτυχα να πείσω πως ο τρόπος που γίνονται αντιληπτές οι πολιτικές και το κομματικό φαινόμενο, ή ο κοινοβουλευτισμός στην Ελλάδα, είναι απολύτως διαστροφικός ως προς την εμπειρική πρακτική εξέλιξης των δημοκρατικών θεσμών. Από όλες τις πλευρές προωθείται ο λαϊκισμός στη βάση κάποιας υπερβατικής πολιτικής ηθικής, είτε με την μορφή της λενινιστικής αποκρυστάλλωσης της κομμουνιστικής ιδεολογίας, είτε με εκείνη του σοβινιστικού, αντιδραστικού, ποδοσφαιρικού καλύτερα, εθνικισμού. Μεταξύ αυτών βασιλεύει ο λαϊκισμός των αρχιλαϊκιστών πολιτικάντηδων, οι οποίοι σήμερα συγκροτούν το κυβερνητικό κλαμπ.

Αυτοί, οι τελευταίοι του κυβερνητικού κλαμπ, έχοντας απολέσει πλέον κάθε αίσθηση δημοκρατικότητας επιχειρούν να μετασχηματιστούν εικονικά, δια της διαχείρισης της κρίσης, ως οι «καλοί» που αγωνίζονται για την σταθερότητα, η οποία απειλείται από τους «κακούς»! «Κακοί» ασφαλώς εμφανίζονται να είναι οι «ακραίοι», αριστερά και δεξιά του διπλεκομένου εσμού που συνωστίζεται στην ενιαία πλέον κυβερνητική δομή «ΝΔ- ΠΑΣΟΚ»! «Ακραίοι», δηλαδή, εμφανίζονται να είναι όσοι ΔΕΝ υιοθετούν την ακραία πολιτική εσωτερικής υποτίμησης και γενικευμένης αποσταθεροποίησης των θεσμών ύπαρξης και λειτουργίας κράτος και κοινωνίας στην Ελλάδα! Είναι και αυτό ένας ακραίος λαϊκισμός που ως «μέση» εμφανίζεται να έχει την τεχνοκρατική «πολιτική» του νεοφιλελευθερισμού. Την νέα θεοσοφία στην πολιτική έκφραση του κοινωνικού ανταγωνισμού, που δυστυχώς γι’ αυτούς δεν έχει απολύτως καμία σχέση με οποιαδήποτε έννοια δημοκρατίας.

Έτσι ως «ακραίοι», εχθροί της δημοκρατίας στην Ελλάδα, θεωρούνται όποιοι αμφισβητούν την ανερμάτιστη και ελεεινή πολιτεία και πρακτική της «εθελοδουλικής», κοινωνικά καταστροφικής εσωτερικής υποτίμησης, ως μορφή αντιμετώπισης της δημοσιονομικής και πιστωτικής κρίσης της χώρας μας! Για φαντάσου, ακόμη και εγώ που κατηγορούμαι έως παρεξηγήσεως για μετριοπάθεια και έλλειψη ριζοσπαστικού, επαναστατικού πνεύματος από την λαϊκιστική αριστερά, ενώ αποτελώ μάλλον αποκρουστική οντότητα για τους λαϊκιστές της δεξιάς, να εντάσσομαι στους …ακραίους!

Έτσι συμβαίνει εκεί όπου η πολιτική παύει να έχει νόημα έξω από τον λαϊκισμό. Κι εάν είναι έτσι, τί νόημα θα μπορούσε να έχει η (αστική) δημοκρατία σήμερα στην πατρίδα μας; Κανένα! Ο λαϊκισμός είναι το δηλητήριο της δημοκρατίας! Και σήμερα στην Ελλάδα διαπιστώνουμε το εξής φαινόμενο: Οι «καλοί» κυβερνώντες, μαζί με τους «καλούς» φίλους τους της διαπλοκής, διαμορφώνουν με ποινικά μέσα μια πολιτική αφήγηση που χαρακτηρίζεται από δημοκρατικοφανή ηθικισμό, έτσι ώστε να κατασκευάσουν υγειονομικές ζώνες (cordon sanitaire, για όσους το ψάχνετε βαθύτερα το ζήτημα) μέσω των οποίων αποσκοπούν να θέσουν σε καραντίνα τους «κακούς-ακραίους». Όπως, με άλλα λόγια, η Ελλάδα μπήκε σε καραντίνα στην ευρωζώνη, έτσι και η δημοκρατία μπαίνει σε καραντίνα εδώ και τώρα με την δημιουργία εσωτερικών πολιτικών, υγειονομικών ζωνών, τις οποίες ρυθμίζουν κατά το δοκούν και συμφέρον, αυτοί που αντικειμενικά προκάλεσαν το πρώτο! Αυτή είναι η συνάρτηση της πραγματικότητας που εναρμονίζει την οικονομική κρίση με την πολιτική στην Ελλάδα, συνθλίβοντας ασφαλώς την έννοια της δημοκρατίας ως εμπειρικό, θεσμικό και όχι ηθικό φαινόμενο.

Αυτό αγωνίστηκα με την αμέριστη συμπαράσταση «διαδικτυακών φίλων» μου να αποφύγουμε! Γνωστών μου και αγνώστων που διέθεταν και διαθέτουν δημοκρατικό αισθητήριο και αυθεντικό, ανθεκτικό δημοκρατικό φρόνημα, ασχέτως αν συμφωνούν ή διαφωνούν με τις απόψεις μου. Όλοι αυτοί είναι φορείς μιας πραγματιστικής δημοκρατικής ηθικής, ασχέτως των σοσιαλιστικών ιδεολογικών τους αποχρώσεών, και όχι ενός καιροσκοπικού, δημοκρατικοφανούς ηθικισμού. Τους ευχαριστώ, όχι για την προβολή, αλλά για την τιμή να «ακουστεί» ένας αντιλαϊκιστικός λόγος, που δεν …πουλάει, ούτε στο καθεστώς, ούτε στον λαουτζίκο που αυτό κατασκεύασε στη θέση του ελληνικού λαού!

Αγωνίστηκα για να μην λάβει η πολιτική στην Ελλάδα της κρίσης την μορφή των «υγειονομικών ζωνών», καθώς γνώριζα πως αυτό θα αποτελούσε ξερίζωμα της δημοκρατίας στην πατρίδα μας. Και τούτο το θεωρώ την χειρότερη δυνατή κατάληξη της πολύμορφης και πολυ-επίπεδης κρίσης που ταλανίζει σήμερα την χώρα, με τεράστιες κοινωνικές και πολιτισμικές συνέπιες στο μέλλον, πέραν της υποβάθμισης της ευημερίας μας και του εθνικού συμφέροντος.

Από τη στιγμή που το αστικό φαινόμενο μπολιάζεται με την ποινική αφήγηση για να προσδώσει ηθικιστική διάσταση στον δήθεν αγώνα της δημοκρατικής πολιτείας εναντίον των εχθρών της, η «μπάλα» περνά στους «κακούς»! Αυτοί θα αναζητήσουν με επίσης ηθικιστικό τρόπο, επενδυμένο με δήθεν αγνό εθνικισμό και φιλοπατρία, να σχηματίσουν ένα στρατόπεδο άμυνας στα όρια της «καραντίνας» τους. Και μια και οι εξευτελισμένοι από την ίδια την πολιτεία τους «καλοί» δεν θα διαθέτουν ισχυρό ηθικό στήριγμα στον φτωχοποιημένο και αγανακτισμένο ελληνικό λαό, ουσιαστικά θα προσφέρουν στους ακροδεξιούς με την νεοναζιστική κουλτούρα και μεθοδολογία αφηγηματική κυριαρχία. Αυτό σημαίνει αύξηση της απήχησης της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, μεγέθυνση του αρρωστημένου φονταμενταλισμού της και ανάδειξή τους, παραδόξως και πολιτικώς παραμορφωτικά, στην πιο ισχυρή αντικαθεστωτική δύναμη. Η ποινική μάλιστα μορφή πολικού αποκλεισμού της ΧΑ - σε συνδυασμό μάλιστα με την σχετική δημοκρατική ηθικολογία που την συνοδεύει κυρίως δια των ΜΜΕ - από την άρχουσα ελληνική ελίτ, θα ενισχύσει την αντικαθεστωτική τους εικόνα σε ευρύτερα από την σημερινή τους απήχηση κοινωνικά στρώματα. Μέρος μάλιστα συμπολιτών μας, που βρισκόταν με το ένα πόδι στην αριστερά, γοητευμένο από την «ανισυστημική» εικόνα των νεοναζί, θα κάνει το βήμα να τους συναντήσει - παρότι δηλώνει πως αποστρέφεται την σβάστικά τους - σε ένα νέο, χυδαίο εθνικιστικό μόρφωμα που θα πάρει την θέση της ΧΑ στο νέο κομματικό χάρτη της Ελλάδας.

Και ποια είναι η απάντηση σε αυτή την τραγωδία για την δημοκρατία; Αυτή που περιγράφω πεισματικά τόσον καιρό: Αντιπαράθεση με το καθεστώς της ρεμούλας, της διαπλοκής και του εκχυδαϊσμού της συνταγματικής τάξης στην Ελλάδα με όρους ενός πραγματιστικού κοινωνικοοικονομικού προγράμματος αριστερών μεταρρυθμίσεων, στο πλαίσιο ενός Εθνικού Προγράμματος δημοκρατικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Με την ανάδειξη μιας δημοκρατικής, έντιμης και σαφούς εναλλακτικής (αριστερής) επιλογής, με στόχο την θεσμοθέτησή της, μετά από εκλογές ασφαλώς, στη θέση της ηθικολογίας περί δημοκρατίας και της σχετικής με αυτήν ηθικιστικής αφήγησης περί δημοκρατίας, που κατασκευάζεται μέσω μιας υπόγειας διαδικασίας ποινικοποίησης του πολιτικού.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία
πηγη