Μνημειωδης, γιατι σ αυτήν ετρωγε κι επινε ο Βαρναλης με τους λιγους φιλους και συντεχνιτες του, καθως ηταν και δυσκολος στα γουστα, σ αυτην και γιαυτην εγραψε το περιφημο ποιημα του "Οι Μοιραιοι" ή οπως το ξερουμε "Μεσ στην υπογεια την ταβερνα", σ αυτην μαζευονταν στην Κατοχη μελη των αντιστασιακων οργανωσεων επειδη οι Γερμανοι δεν πολυπλησιαζαν την αγορα και επειδη ειχε δυο πορτες, σαν τη ζωη, και μπορουσες να ξεφυγεις απ τη μια, ενω απ τη ζωη δεν ξεφευγεις.
Ετσι, η "υπογεια η ταβερνα" θα μεινει ενας στιχος χωρις χειροπιαστη αναφορα και θα λενε "να, καπου εδω ηταν ή μηπως ηταν παρακει" οι κατοπινοι, οσοι δηλαδη θα ξερουν ακομα, οτι ο Βαρναλης δεν ηταν ταβερνιαρης ή μαρκα κρασιου και θα 'χει τυχει να εχουν διαβασει και τους Μοιραιους ή θα 'χουν ακουσει το αντιστοιχο τραγουδι του Μικη Θεοδωρακη με τη φωνη του Μπιθιγκωτση.
Στο Λονδινο, λοιπον σε παιρνουν παραμασχαλα και σε ξενυχιαζουν στον ποδαροδρομο να δεις τα διατηρημενα στεκια του Τζακ του Αντεροβγαλτη, τι να κανουμε, αυτα εχουν για Ιστορια, αλλα εχουν αναπλασει και το ξυλινο θεατρο του Σαιξπηρ κι ας εχει καει 10 φορες. Για τα μπουντρουμια του Πυργου δε, ουτε λογος. Αλλα, το ιδιο γινεται και στο Παρισι, στη Ρωμη, στη Βιεννη, στη Λισσαβωνα, ακομα και στις ΗΠΑ, που δεν εχουν Ιστορια και που τσιμεντωσαν ενα τετραγωνικο στην παραλια με το αποτυπωμα μιας πατουσας και το πουλανε για το πατημα του Κολομβου!
Ολοι αυτοι οι λαοι κατι κανουν, οχι μονο για να γεμισουν τις τσεπες τους, αλλα και γιατι ειναι περηφανοι για ο,τι θεωρουν Ιστορια τους και πολιτισμο τους και θεωρουν επισης καμαρι τους να εχουν να το δειχνουν.
Και για να το εχουν, φροντιζουν τα κρατη τους να προστατευουν καθε τι που θεωρουν Ιστορια και Πολιτισμο τους. Ετσι, μπορεις σαν "ξενος επενδυτης" να αγορασεις οσα κτηρια θελεις, αλλα δεν μπορεις να αλλαξεις τις χρησεις και τις μορφες οσων σημειων θεωρει το κρατος- δηλαδη η κοινωνια- οτι ειναι Ιστορικα και αξια διατηρησης.
Εδω, στη Μπανανια, που μισει την Ιστορια της και τον Πολιτισμο της, επειδη κυβερνιεται απο μικρες συμμοριες και μαφιες, απο την κατωτερη οικονομικη και κοινωνικη ταξη μεχρι την ανωτερη, κλεινουν το ενα πισω απο το αλλο τα βιβλιοπωλεια, τα δισκοπωλεια, τα σινεμα, τα εγχωρια υφασματαδικα, τα εργαλειαδικα, τα καφενεια, και ο,τι δηποτε εχει χρωμα ελληνικο και τοπικο, ακομα κι αυτα που ειχαν πελατεια, γιατι ο "ξενος επενδυτης", ενας κερδοσκοπος, που δε δινει δεκαρα για τον τοπο, απο τον οποιο θα φυγει μολις κανει τη συρμαγια του, τα αγοραζει ολα και εγκαθιστα σ αυτα τα τρια αγαπημενα του εμπορια: Φαγαδικα, καφε, κινεζικα προϊοντα καθε ειδους. Και πουλιεται αφειδως το Μουσειο της Ακροπολης και η Ακροπολη, που ειναι celebrity, αλλα αναθεμα κι αν ξερει κανεις ξενος και ντοπιος πού ειναι και τι εχει το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ Μουσειο της αρχαιας Ιστοριας, το Αρχαιολογικο. Ή της νεοτερης στην Παλια Βουλη και στη Βουλη. Για παραδειγμα λεμε...
Απο την αλλη, ο αποβλακωμενος και λοβοτομημενος, εκβαρβαρισμενος απο τις κυβερνησεις- μαφιες του μεσος Ελληνας, συνωστιζεται στη νεα πραγματικοτητα, που του πουλιεται, και γεμιζει τις γιγαντιαιες σουβλακερι και τα καφε, που αντικαθιστουν με ταχυτατο ρυθμο τα παλαιοπωλεια και τα μικρομαγαζα στο Μοναστηρακι και στου Ψυρρη για παραδειγμα, και χαζευει τις βιτρινες με τα πανομοιότυπα κινεζικα προϊοντα, απο χαντρες και ρουχα και διακοσμητικα μεχρι τουριστικα, που κατακλυζουν ολο το κεντρο της πολης και που ειναι τα ιδια σε οποια πολη του κοσμου κι αν βρεθεις!
Κι αν στις αλλες χωρες, οπως ειπα, υπαρχει μια στοιχειωδης κρατικη εγνοια για την Ιστορια και τον Πολιτισμο των τοπων, εδω στη Μπανανια το μονο που νοιαζει τις κυβερνησεις ειναι πώς θα αρπαξουν απο τους πολιτες κανενα φραγκο με μυριους οσους τροπους, πώς θα ψηφοθηρησουν με τις αισχροτερες μειοψηφιες "πολιτών" και πώς θα γλειψουν καμια ξενη δυναμη για να διατηρησουν τις καρεκλες τους και να παρουν κανενα δανειο, να μοιρασουν στο λαο κατι τις και να τους μεινει κι αυτων το εχει τους, χαϊδευοντας οικονομικα τους εγχωριους Δυνατους, που στην ουσια ειναι τ αφεντικα τους.
Μεσα σε ολο αυτο το βουρκο δεν υπαρχει χωρος για νομους και κανονες που να προστατευουν την Ιστορια και τον Πολιτισμο, κυριως τον Λαϊκο Πολιτισμο. Γιατι ο Λαϊκος Πολιτισμος ηταν παντα εχθρος της εξουσιας. Εχθρος της οικονομικης ισοπεδωσης και του "τα παντα πουλιωνται".
Ο Λαϊκος πολιτισμος υπαρχει γιατι ειναι ξεχωριστος. Μοναδικος σε καθε τοπο. Και σαν μοναδικος στεκει απεναντι σε καθε τι που τον καταργει στο βωμο της ομογενοποιησης. Επειδη τα πραγματα των ανθρωπων και τα χτισματα τους και οι συνηθειες τους εχουν ψυχη. Την ψυχη των ανθρωπων. Κι αλλαζοντας τα αλλαζουν και οι ψυχες των ανθρωπων.
Ο κοσμος αλλαζει, ναι. Αλλα το γερό δέντρο ειναι αυτό που εχει βαθειες ριζες και ποτιζεται. Για να βλασταινουν υγιη τα νεα κλωναρια. Εδω, οι ριζες του δεντρου κουτσουρευονται για να ξυλευτουν οι λαθροκυνηγοι και τα κλωναρια ζουν απο ξένα μπόλια. Ενας πλατανος που καταντησε βουρλο.
Το ποταμι δεν γυριζει πισω. Και το κτηριο του "ξενου επενδυτη" θα γίνει. Αλλα, η υπογεια η ταβερνα του Βαρναλη και των αγωνιστων και η ψυχη που κουβαλαει στους τοιχους της θα χαθει οχι απο αιτια του "ξενου επενδυτη". Απο την κεντρικη αδιαφορια ενος κρατους απολιτιστου και αξεστου, αδιαφορου να προστατευσει ο,τιδηποτε κουβαλαει τις μνημες και τον πολιτισμο των ανθρωπων, που υποτιθεται οτι υπηρετει.
Το κτηριο μπορει να ειναι για πουλημα και για χτισιμο συμφωνα με τους ορους της πολεοδομιας. Αλλ' επειδη το κτηριο κουβαλαει μια Πολιτισμικη και Ιστορικη μνημη για το λαο, αυτη θα 'πρεπε να προστατευτει σαν χρηση. "Το κτηριο δικο σου. Το Διπορτο θα το διατηρησεις". Αυτο θα ηταν ενα κρατος Ελληνων.
Και θα το διατηρουσε. Γιατι οοοολη η περιοχη του κεντρου της Αθηνας πουλιεται ως φιλετο κι εχει επενδυτικη αξια. Μονο που σε λιγα χρονια, η κεντρικη αγορα της Αθηνάς θα ειναι ενα αστραφτερο, παγωμενο, αψυχο σουπερ μαρκετ. Οπως παει να γινει ολο το κεντρο ολων των πολεων όπου δεν υπαρχει ντόπια ψυχη να αντισταθει.
Κι εμεις; Τι κανουμε εμεις για να σωσουμε ο,τιδηποτε αν σωζεται απο τη δικη μας περιουσια. Γιατι δεν ειναι περιουσια κανενος κυβερνητη η δικη μας περιουσια. Για τους κυβερνητες οι δικες μας περιουσιες ειναι λαφυρα. Το ειπε ο Βάρναλης τι κανουμε:
Οι Μοιραιοι
Μές στήν υπόγεια τήν ταβέρνα,
μές σέ καπνούς καί σε βρισιές,
(απάνου στρίγγλιζε ή λατέρνα),
όλη ή παρέα πίναμε εψές,
εψές, σάν όλα τά βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
Σκιγγόταν ό ένας πλάϊ στόν άλλο
καί κάπου εφτυούσε καταγής'
ώ! πόσο βάσανο μεγάλο
τό βάσανο είναι τής ζωής!
Όσο κι ό νούς άν τυραννιέται
άσπρην ημέρα δέ θυμιέται!
(Ήλιε και θάλασσα γαλάζια
και βάθος τού άσωτου ουρανού'
ώ! τής αυγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλλα τού δειλινού,
λάμπετε-σβήνετε μακριά μας,
χωρίς νά μπείτε στήν καρδιά μας!)
Τού ενού ό πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος-ίδιο στοιχιό'
τού άλλου κοντόμερη ή γυναίκα
στό σπίτι λιώνει από χτικιό'
στό Παλαμήδι ό γιός τού Μάζη
κ' η κόρη τού Γιαβή στό Γκάζι.
- Φταίει τό ζαβό τό ριζικό μας!
- Φταίει ό θεός πού μάς μισεί!
- Φταίει τό κεφάλι τό κακό μας!
- Φταίει πρώτ' απ' όλα τό κρασί!
"Ποιός φταίει; Ποιός φταίει;.." κανένα στόμα
δέν τόβρε καί δέν τόπε ακόμα.
Έτσι, στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί'
σάν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα
όπου μάς εύρει μάς πατεί:
δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
Κώστας Βάρναλης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.