Τα πολιτικά ψέματα δεν είναι σύγχρονη εφεύρεση. Το ιδεολογικό τους μανιφέστο διατυπώνει η Ρένα Βλαχοπούλου στη «Βουλευτίνα»: «Ε τι άλλο χρειάζεται ένας βουλευτής παρά ψευτιά!».. Εκείνος βέβαια που τα τελειοποιεί σε επαγγελματικό επίπεδο είναι ο Ντίνος ς Ηλιόπουλος στο «Ζητείται ψεύτης», προσφέροντας τις υπηρεσίες του στον Παντελή Ζερβό, τον οποίο τελικά παρασύρει αμαυρώνοντας το προφίλ του άμεμπτου οικογενειάρχη..
Αλλά και οι περιοδείες ανά την επικράτεια αποτελούν σταθερή αξία, αφού δημιουργούν στον ψηφοφόρο την ψευδαίσθηση της άμεσης επαφής. «Πρέπει να επισκέπτεσαι την περιφέρειά σου, γιατί όταν θα ’ρθουν εκλογές υπάρχει περίπτωση η περιφέρειά σου να σε γράψει στη περιφέρειά της».
Κάποιος επικοινωνιολόγος της εποχής θα είχε συμβουλεύσει τον Καλοχαιρέτα από τη «Στουρνάρα 288» να διεκπεραιώνει όλες τις υποθέσεις με ένα «ετελείωσεν» και μια χειραψία. Σάμπως και οι σημερινοί υποψήφιοι δεν είναι στα πρόθυρα της τενοντίτιδας;
Το μικρόβιο της πολιτικής σαγηνεύει τον Γκιωνάκη στον «Αχόρταγο» και τον Βύρωνα Πάλλη στην ταινία «Θανασάκης ο πολιτευόμενος», ο οποίος γεμάτος αυτοπεποίθηση δηλώνει: «Εγώ αν θέλω νομαρχία την έχω εδώ» δείχνοντας τη χούφτα του. Ρεμούλες, μίζες και υπερτιμολογήσεις συνοψίζονται σε μια ατάκα των δυσαρεστημένων κατοίκων της Πλατανιάς προς τον ανίδεο Μαυρογιαλούρο: «Φάγανε απ' τα τσιμέντα, φάγανε απ' τα πλακάκια, φάγανε, φάγανε...».
Η μόνη διαφορά είναι ότι το βράδυ της 21ης Μαΐου τα αποτελέσματα δεν θα τα ανακοινώσει ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος λέγοντάς μας τι έλαβεν ο Γκόρτσος στην Άνω και τη Δώθε Παναγιά, αλλά ο Χατζηνικολάου, ο Σρόιτερ, η Κοσιώνη και η Τζίμα.
Επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου και τα έργα που θα δούμε θα είναι θριλεράκια με σκελετούς που θα βγαίνουν από την ντουλάπα, ερωτικές με μυστικά της κρεβατοκάμαρας, κομεντί με βεντέτα τύπου Φουρτουνάτσηδες και Βροντάτσηδες και ιστορικά dejavu με αποστασίες. Δεν προβλέπεται πάντως να πλήξουμε.
Υ/Γ Το «Υπάρχει και φιλότιμο» γυρίστηκε στη δύσκολη περίοδο των Ιουλιανών και παρά την περί αντιθέτου εντύπωση, ο Μαυρογιαλούρος τελικά παραιτήθηκε από ευθιξία όταν έμαθε τις λαμογιές των συνεργατών του.
Πηγή:facebook
Χρύσα Κακατσάκη
ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλες ειναι οι διαπιστωσεις για το ιδανικο υποψηφιο μικροκομματιδιο αλλα στις 21 Μαη πρεπει να πεσει η κυβερνηση Μητσοτακη γιατι εξαθλιωσε με την ακριβεια το λαο περαν των αλλων.κι αυτο δε γινεται ουτε με αποχη ουτε με λευκα και ακυρα ουτε με προσωπικα αφηγηματα του καθε αρχηγισκου κομματος που δεν εχει πιθανοτητα εκλογης στη Βουλη.οι αλλαγες γινονται απο λαικα κινηματα ωριμα που διεκδικουν την εξουσια με βασιμες αξιωσεις και ποτε απο προσωπα που δεν εχουν ευρεια λαικη υποστηριξη ορατη πριν την καλπη.ο προσωποκεντρικος αγωνας ειναι αποτυχημενος με τη σημερινη κοινωνικη συνθεση
Από Κώστας Κουτσουρέλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κολάι της κομματοαπαγόρευσης, που διά της δικαστικής οδού και με τη συνδρομή ή τη δειλή αντίσταση της αντιπολίτευσης, εισήγαγε ο Μητσοτάκης στην πολιτική μας ζωή, θα το πληρώσει η χώρα πανάκριβα. Είναι άλλο πράγμα να καταστέλλεις τους αποδεδειγμένα παραβάτες του νόμου, και άλλο εντελώς να φιμώνεις προληπτικά ό,τι (δηλώνεις πως) σε απειλεί.
Κυβέρνηση και ΑΠ κατασκεύασαν από κοινού ένα εκτρωματικό νομοθετικό-νομολογιακό εργαλείο παντός καιρού, που αν πέσει σε επιτήδεια χέρια είναι ικανό να πατάξει κάθε αντικαθεστωτικό λόγο, όχι μόνο τον φασιστικό. Ήδη ο Τζήμερος με το αίτημά του να απαγορευτεί το ΚΚΕ το έδειξε αυτό καλά. Απορρίφθηκε μεν, αλλά κι έτσι ακόμη στρώνει τον δρόμο, ο κόσμος εθίζεται στη μισαλλοδοξία και στην ιδέα ότι από τους πολιτικούς μας αντιπάλους θα μας απαλλάξουν τα δικαστήρια. Ποιος έχει σειρά αύριο;
Τρομακτική είναι πάντως η ελαφρότητα με την οποία οι ΑΠαγίτες μας έσπευσαν να κάνουν χρήση της νέας δαμόκλειας σπάθης τους. Και στη Γερμανία έχουν στο παρελθόν (τη δεκαετία του 1950) απαγορευτεί κόμματα, όμως μετά από νομική και αστυνομική προεργασία ετών, ουσιαστική αντιπαράθεση, εξάντληση των ενδίκων μέσων και διεξοδική τεκμηρίωση με αποφάσεις εκτάσεως εκατοντάδων σελίδων.
Εδώ, στο άψε σβήσε, οι δικαστές έσβησαν από τον εκλογικό χάρτη τρία τέσσερα κόμματα, εν μέρει για νομικά ψεγάδια ευχερώς θεραπεύσιμα (ζητήματα... τίτλου, ωσάν να πρόκειται για δίκαιο εμπορικών σημάτων και ωσάν οι τίτλοι να μην γίνεται να τροποποιηθούν!). Και βασιζόμενοι σε έναν νόμο βασίμως αμφισβητούμενο ώς αντισυνταγματικό, όπως έδειξε και η πρόσφατη τοποθέτηση του πρώην πρόεδρου του ΣτΕ, Σωτήρη Ρίζου.
Κλείνω με τα, προφητικά από το παρελθόν, λόγια του Νέστορα της Αριστεράς Ηλία Ηλιού, που παραθέτει ο κ. Ρίζος στο άρθρο του στην Καθημερινή. Είναι ιστορική ειρωνεία πρώτου μεγέθους ότι τα τωρινά μας αριστερώνυμα κόμματα δεν καταλαβαίνουν ότι το θέμα δεν αφορά τον Κασιδιάρη και τον κάθε Κασιδιάρη. Ότι αύριο κιόλας μπορεί να χτυπήσει και γι' αυτά η καμπάνα...
«Αρχή της Δημοκρατίας είναι ότι δεν υπάρχει εις τον κόσμον αυθεντία, δεν υπάρχει ορθοδοξία, η οποία να ισχύη διά πάντα, η οποία να υποχρεώνη όλους τους πολίτας να έχουν τας αυτάς αντιλήψεις και τα αυτά φρονήματα… Εάν λοιπόν μία αντίθεσις, βασική έστω, ριζοσπαστική έστω, εναντίον μιας δεδομένης καταστάσεως, με την μαρτυρίαν και επί τη βάσει φακέλων που έχει καταρτίσει η Αστυνομική Αρχή... τεθή εκτός νόμου, πάλι καταλύεται το δημοκρατικό πολίτευμα.
Και μην ξεχνάτε… ότι όταν κάποια απαγορευτική διάταξις ανελευθέρα, ετέθη εις βάρος του κομμουνισμού, δεν άργησε πολύ διά να επεκταθή και εφαρμοσθή και εις βάρος των αριστερών, αλλά μακράν του Κομμουνισμού ευρισκομένων και εις βάρος του Κέντρου και εις βάρος της Δεξιάς…» (Πρακτικά Ολομελείας 1975 σ.14).