Από τρεις οικογένειες είχαμε οκτώ πρωθυπουργούς, ενώ άλλοι δύο γόνοι αυτών «ράβουν» κοστούμια για το αξίωμα.
Η Ελλάδα βιώνει μια ανείπωτη τραγωδία. Απέραντη θλίψη έχει καταβάλει τον ελληνικό λαό για τα παιδιά που χάθηκαν και για την τραγική κατάσταση στην οποία διαπιστώνεται ότι βρίσκεται το κράτος και η Ελλάδα.
Ομως, αλήθεια, πώς φθάσαμε ως εδώ; Ποια είναι τα κύρια στοιχεία της παθογένειας που χαρακτηρίζει αυτήν τη χώρα;
Οικογενειοκρατία: Από τρεις οικογένειες είχαμε οκτώ πρωθυπουργούς, ενώ άλλοι δύο γόνοι των οικογενειών αυτών «ράβουν» κοστούμια για το πρωθυπουργικό αξίωμα.
Παρεοκρατία: Συμμαθητές από συγκεκριμένα «ευαγή» εκπαιδευτικά ιδρύματα εναλλάσσονται σε κρίσιμες πολιτικές και κρατικές θέσεις, με αποκλειστικό κριτήριο τις προσωπικές τους σχέσεις, και όχι το δημόσιο συμφέρον.
Κομματοκρατία: Από τις χειρότερες μάστιγες της ελληνικής πραγματικότητας. Η κομματοκρατία και ο κομματισμός του κράτους το έχουν οδηγήσει στην πλήρη απαξίωση, με αποτέλεσμα να μη λειτουργεί σωστά και υπέρ των πολιτών.
Διαφθορά: Η διαφθορά είναι «φυσιολογικό» αποτέλεσμα των παραπάνω. Ο λαός μας λέει ότι «το ψάρι βρομάει απ’ το κεφάλι». Οταν είναι διεφθαρμένοι οι προϊστάμενοι, δεν μπορούν να ελέγξουν τους υφισταμένους και έτσι η διαφθορά φθάνει μέχρι και τον… κλητήρα.
Διάκριση των εξουσιών: Εχει καταπατηθεί βάναυσα αυτή η βασική αρχή λειτουργίας του πολιτεύματος, με πλήρη επιβολή και χειραγώγηση της εκτελεστικής εξουσίας έναντι της νομοθετικής και της δικαστικής. Αυτό έχει αποτέλεσμα να μην υπάρχει έλεγχος της νομοθετικής επί της εκτελεστικής ούτε της δικαστικής εξουσίας έναντι των άλλων δύο.
Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης: Η λεγόμενη «τέταρτη εξουσία» έχει χάσει προ πολλού τον ρόλο της. Τα ΜΜΕ σε μεγάλο βαθμό ελέγχονται από την κυβέρνηση και τα κόμματα και, πολύ απλά, δεν ελέγχουν την εξουσία, αλλά είναι συνένοχοί της.
Αποτελέσματα της κατάστασης που περιγράφηκε παραπάνω:
Δημόσιο χρέος: Από το 1974 έως σήμερα έχει συνεχώς ανοδική πορεία, με αποτέλεσμα σήμερα να έχει εκτοξευτεί στα 400 δισ. ευρώ και η Ελλάδα να έχει καταστεί αποικία χρέους. Καμία κυβέρνηση όλα αυτά τα σχεδόν 50 χρόνια δεν είχε το θάρρος να πει την αλήθεια και να ζητήσει από τον ελληνικό λαό θυσίες για να τιθασευτεί αυτό το «θηρίο», που απειλεί την κοινωνία και την ίδια την Ελλάδα.
Σύστημα Υγείας: Καμία κυβέρνηση δεν κατόρθωσε να βάλει τις βάσεις για ένα λειτουργικό σύστημα Υγείας, χωρίς ράντσα και χωρίς «φακελάκια». Εχουμε καταντήσει η ντροπή της Ευρώπης με τα «φακελάκια» στους γιατρούς.
Παιδεία: Δανείζομαι αυτά που είπε η κυρία Ευθυμίου για το θέμα: «Στην Ελλάδα αλλάζουμε, υποτίθεται, το εκπαιδευτικό σύστημα πολύ συχνά. Κάτι που, προφανώς, δεν έχει νόημα. Πρόκειται για εθνική κωμωδία, γιατί όλοι γνωρίζουν πως κάθε “εκπαιδευτική μεταρρύθμιση” είναι τραγικά εφήμερη. Και, εξ αυτού, άνευ ουσίας. Και στο εξωτερικό, πάντως, τα εκπαιδευτικά δεδομένα επανεξετάζονται – κατά καιρούς. Σε εμάς, βέβαια, όλα είναι δραματικά εφήμερα. Το μόνο σταθερό είναι η διαρκής πτώση. Αλλά έχουμε, πλέον, συνηθίσει ως κοινωνία να ωθούμαστε προς όλο και μεγαλύτερο χάος και καταστροφή. Και είμαστε, μάλιστα, ήρεμοι μπροστά στο κακό αυτό. Σαν έτοιμοι από καιρό… Ο απόφοιτος δημοτικού του σχολείου της γειτονιάς πριν από 40 χρόνια ήξερε πολλά περισσότερα από πολλούς αποφοίτους λυκείου σήμερα».
Δημογραφία: Το ελληνικό έθνος φθίνει και γερνάει επικίνδυνα. Καμία κυβέρνηση και καμία παρεούλα δεν έχει πάρει μέτρα για το θέμα, με αποτέλεσμα να πηγαίνουμε στον γκρεμό.
Ενοπλες Δυνάμεις: Επί σχεδόν είκοσι χρόνια απαξίωσαν τις Ενοπλες Δυνάμεις και διέλυσαν στην κυριολεξία την αξιόλογη αμυντική βιομηχανία που είχε η Ελλάδα. Ξύπνησαν και άρχισαν να αγοράζουν οπλικά συστήματα μόνον όταν είδαν το «Ορούτς Ρέις» να παραβιάζει επί 92 ημέρες τα κυριαρχικά μας δικαιώματα – με βάση το Διεθνές Δίκαιο, δυνητική υφαλοκρηπίδα – ΑΟΖ της Ελλάδας.
Σιδηρόδρομοι: Για το θέμα αυτό δεν θα πούμε τίποτα. Είδαμε τα τραγικά αποτελέσματα στα Τέμπη.
Περιμένουμε τώρα τα κόμματα να κάνουν προεκλογική εκστρατεία και να μας παρουσιάσουν τα προγράμματά τους για τα παραπάνω ζητήματα και για το μέλλον αυτού του δύσμοιρου τόπου.
Μέσα σε αυτή την τραγωδία που ζούμε ,το ειδικό δικαστήριο έκρινε αθώα την Τουλουπάκη για ολες τις κατασκευασμενες κατηγοριες που ειχε παραπεμφθεί για την υπόθεση νοβάρτις
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως απόλυτη δικαίωση για την Τουλουπάκη θα έρθει οταν αποκαλυφθούν και τιμωρηθούν ολοι οι ένοχοι της Νοβαρτις Στην συνείδηση της κοινωνικής πλειοψηφίας ήταν αθώα και πριν την απόφαση του δικαστηρίου
Μετα την ανακοίνωση της απόφασης η ίδια δήλωσε:
«Σήμερα είναι μια μέρα δικαίωσης.
Το Ειδικό Δικαστήριο με την απόφασή του αποκατέστησε την αλήθεια. Υπό τις παρούσες τραγικές συνθήκες που βιώνουμε όλοι οι Έλληνες, γίνεται άλλη μια φορά φανερό ποσό σημαντική είναι η ανεξαρτησία των λειτουργών της Δικαιοσύνης για την δικαίωση εκείνων που την αναζητούν.
Εκείνοι που προσπάθησαν να κάμψουν το ελεύθερο φρόνημα των λειτουργών της Δικαιοσύνης, δεν επεδίωξαν τίποτα λιγότερο από το να αυθαιρετούν χωρίς περιορισμούς.
Όρθια Δικαιοσύνη σημαίνει όρθια Ελλάδα! Γι’ αυτό υπόσχομαι ότι θα μείνω όρθια».
06.03.2023 - 11:05
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ, όπως και αν ονομάζεσαι.
Πληρώνεσαι με έναν αδρό μισθό που εσύ καθορίζεις για να παίρνεις στον λαιμό σου (χρόνια τώρα) έναν ολόκληρο λαό, να τον καταδικάζεις, να τον παρακολουθείς, να τον τρομοκρατείς, υποχρεώνοντάς τον να ζει αγκαλιά με τον φόβο και την ανασφάλεια. Να τον απειλείς, και τέλος να τον εκτελείς.
Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς είναι αυτό το συναίσθημα; Έχεις έρθει ποτέ στην θέση του μέσου πολίτη;
Εγώ πάλι, πληρώνομαι τον ελάχιστο μισθό που εσύ καθορίζεις και νομοθετείς για να σώζω έναν ολόκληρο λαό, συνανθρώπους, ακόμα και εσένα τον ίδιο αν έρθεις στην ανάγκη μου. Με τη γνώση, την εμπειρία και τα εργαλεία μου, κρατάω στα χέρια μου τις ζωές των ασθενών και τις απόλυτα προσωπικές στιγμές τους, με απόλυτη εχεμύθεια, σε αντίθεση με εσένα.
Με έχεις αναγκάσει να δουλεύω με ασφυχτική πίεση, κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, τα εξουθενωτικά ωράρια, τις ψυχοφθόρες καταστάσεις, κινδυνεύοντας να εκτεθώ στην κατηγορία της «προσωπικής ευθύνης» ή του «ανθρώπινου λάθους». Με συνέπεια, τη συνεχή συρρίκνωση χρόνου απέναντι στην οικογένεια και τα παιδιά μου. Μέρες άυπνη, νεύρα κουρασμένα, χωρίς τις νόμιμες άδειες, από έλλειψη προσωπικού. Και ξέρεις κάτι; Ακόμα το δέχομαι.
Το δέχομαι γιατί υπηρετώ, προσφέρω, μάχομαι όσο μπορώ, υπερασπίζοντας την αξιοπρέπεια της ζωής.
Κοίτα να δεις... Όλα αυτά τα σκέφτομαι τώρα, που για εικοστή φορά μπαλώνω την στολή μου αφού μια πενταετία, δεν στάθηκε ικανή απόφαση χρηματοδότησης για την αντικατάστασή της. Ξέρεις όμως... Λέγεται πως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Θα φορέσω για ακόμα μια βάρδια το γλυκό μου χαμόγελο που και κάτω από την μάσκα δεν κρύβεται. Και αφού μείνω άγρυπνη όλο το βράδυ, φύλακας άγγελος των νοσηλευομένων, θα γυρίσω σπίτι μου γεμάτη από ευχές.
Σε αντίθεση ξανά με εσένα.
Έλλη Γ. Κουραντίδου 5/3/23