Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2022

O ΒΙΟΛΙΣΤΗΣ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ

 Βρισκόμαστε σε ένα κρύο πρωινό του 2007.

Στην Ουάσιγκτον, σε ένα σταθμό του μετρό, ένας άνδρας με βιολί παίζει έξι κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των λεπτών, περίπου 2000 άνθρωποι πέρασαν από τον σταθμό, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν στο δρόμο για τη δουλειά.

Μετά από περίπου τέσσερα λεπτά, ένας μεσήλικας παρατήρησε ότι έπαιζε ένας μουσικός. Επιβράδυνε το ρυθμό του και σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα, και στη συνέχεια έσπευσε να ανταποκριθεί στο πρόγραμμά του.

Περίπου τέσσερα λεπτά αργότερα, ο βιολιστής έλαβε το πρώτο του δολάριο.Μια γυναίκα πέταξε χρήματα στο καπέλο και, χωρίς να σταματήσει, συνέχισε να περπατάει.

Σε έξι λεπτά, ένας νεαρός άνδρας έσκυψε στον τοίχο για να τον ακούσει,στη συνέχεια κοίταξε το ρολόι του και άρχισε να περπατά ξανά.

 

Σε δέκα λεπτά, ένα τρίχρονο αγόρι σταμάτησε, αλλά η μητέρα του το τράβηξε βιαστικά.

Το παιδί σταμάτησε να κοιτάξει ξανά τον βιολιστή, αλλά η μητέρα το πίεσε σκληρά και το παιδί συνέχισε να περπατάει, γυρίζοντας το κεφάλι του όλη την ώρα.

Αυτή η ενέργεια επαναλήφθηκε από πολλά άλλα παιδιά, αλλά κάθε γονέας ανάγκαζε τα παιδιά του να προχωρήσουν γρήγορα.

 

Στα σαράντα πέντε λεπτά που ο μουσικός έπαιζε συνεχώς, μόνο έξι άτομα σταμάτησαν και άκουσαν για λίγο.Περίπου είκοσι έδωσαν χρήματα, αλλά συνέχισαν να περπατούν με τον κανονικό τους ρυθμό.Ο βιολιστής του μετρό συγκέντρωσε συνολικά 32 δολάρια.

 

Τελείωσε το παίξιμο και ακολούθησε σιωπή.Κανείς δεν τον πρόσεξε και κανείς δεν χειροκρότησε.Δεν αναγνωρίστηκε καθόλου. Κανείς δεν τον ήξερε, αν και ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπελ, ένας από τους μεγαλύτερους μουσικούς στον κόσμο.

 

Έπαιξε ένα από τα πιο περίπλοκα κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ, με ένα βιολί αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Δύο μέρες πριν, ο Τζόσουα Μπελ έπαιζε σε ένα θέατρο στη Βοστόνη, όπου τα εισιτήρια κόστιζαν κατά μέσο όρο 100 δολάρια το καθένα για να τον ακούσει κάποιος να παίζει την ίδια μουσική.

Ο Τζόσουα Μπελ, έπαιζε ινκόγκνιτο στο σταθμό του μετρό σε ένα πείραμα που διοργανώθηκε από την Washington Post στα πλαίσια μιας κοινωνικής έρευνας για την αντίληψη, και τις προτεραιότητες των ανθρώπων.

Αυτό το πείραμα έθεσε διάφορα ερωτήματα:

 Σε ένα κοινό περιβάλλον, σε ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε την ομορφιά;

Αν ναι, σταματάμε να το εκτιμήσουμε;

Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα απροσδόκητο πλαίσιο;

6 σχόλια :

  1. 10.1.22
    Αυτόνομα
    --Ακούς, Θανάση;
    --Ακούω.
    –Άκου να δεις πράμα! Όταν βλέπω στην εφημερίδα τη φωτογραφία του Νάσου Ηλιόπουλου νομίζω ότι είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης και τούμπαλιν. Ανησυχώ πολύ για τη διανοητική μου κατάσταση.
    – Μην ανησυχείς, φίλε, μοιάζουν πολύ οι εν λόγω φυσιογνωμικώς. Και ευτυχώς να λέμε που ο Κυριάκος, ο Αλέξης και ο ΓιάΝης δεν μοιάζουν καθόλου μεταξύ τους. Έχει ο καθένας τη δική του γοητεία και ομορφιά.
    ***
    Όταν μέσα σε ένα μήνα ο ιός «Όμικρον» κατακυρίευσε ολόκληρη τη Γη, είναι τουλάχιστον άδικο να φορτώνουμε όλο το κακό στη μαύρη και πτωχή Μποτσουάνα. Είναι κάτι μέρες τώρα που δεν ξέρουμε τι λέμε, δεν ξέρουμε πού πάμε και δεν ξέουμε τι μας γίνεται. Συνελόντι ειπείν... της Μποτσουάνας το κάγκελο γίνεται!
    ***
    ΑΣΜΑΤΙΟ.
    Αχ βρε κόσμε και ντουνιά
    ντιριντάϊ ντιριντά...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 11.1.22
    Αυτόνομα

    Όταν, φίλε, πετάς τα σκουπίδια σου όχι μέσα, αλλά πάνω κι έξω από τον κάδο των απορριμμάτων, δεν φταίει το παιδαγωγικό σύστημα, δηλαδή το Νηπιαγωγείο, το Δημοτικό, το Γυμνάσιο, το Λύκειο, η Κεραμέως της Παιδείας και η Μενδώνη του Πολιτισμού. Φταίει η ...φύση σου που σ ΄ έκανε άτσαλο και άτακτο.

    ***
    ‘Όταν περπατάμε ο ένας πάνω στον άλλον στην Ερμού Αθηνών, περιμένουμε να μας σώσουν η διπλή μάσκα και η Μίνα Γκάγκα!

    ***
    Περιμένεις να ακούσεις κάνα τραγούδι στην τηλεόραση για να ξεδώσεις και ακούς επί πεντάλεπτο τον τραγουδιστή να απαντά κολακευμένος και βαθιά συγκινημένος στα κομπλιμέντα του κομπλιμεντόζου παρουσιαστή.

    ***
    Ζαβαρακατρανέμια
    έλεος έλεος έλεος ...!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος12/1/22 20:57

    καποιος-α βαζει τα σκουπιδια πανω στο καπακι του κλειστου καδου του δημου για να αναγκαστει ο επομενος να τα ριξει μεσα μαζι με τα δικα του.αυτος πηγε την παιδεια ενα βηματακι παραπερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 12.1.22
    Αυτόνομα
    Χρωστάμε χάρη στον «Διομήδη» που χιόνισε μόνο στα όρη. Διότι αν έβρεχε και στα ορεινά έτσι όπως ξεκωλώθηκε στα πεδινά ..... κλάψ΄τα Χαράλαμπε πάλι !
    –Ποιος ήταν ο Διομήδης, ρε μπάρμπα , εσύ που έβγαλες σχολαρχείο; -- Ήταν ήρωας του τρωικού πολέμου και βασιλιάς του Άργους. Γιος του Τυδέα και της Δηιπύλης.
    – Θηρίο, θείο, ως και τη Δηιπύλη θυμάσαι. Τι να πω ... είσαι σπουδαίος και πολύ καλλιεργημένος!
    –Στη θεια σου πεσ΄ τα !
    ***
    «Βρέχει βρέχει και χιονίζει//και το μάρμαρο ποτίζει//και η γάτα
    μαγειρεύει//και ο ποντικός χορεύει».
    (Πού τα ΒρίσΚΝω; Στο μηχάνημα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τον Θανάση δεν τον συνάντησες πουθενά σήμερα??

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.