Και φτάνεις πια στα 30, στα 35, αγγίζεις τα 40... κ είσαι πια πτώμα. Εξαντλημένος άνθρωπος, από την υπερπροσπάθεια...
Αν δεν έπιασες τους στόχους που επιβάλλονται, νιώθεις μειονεκτικά, "δεν τα κατάφερα". [Και ποιος άλλωστε, τα προλαβαίνει όλα;] - Αλλά ακόμα κι αν προλάβεις να σπουδάσεις, βρεις καλή δουλειά, παντρευτείς, αποκτήσεις παιδιά... πιάνεις τα 35 κι είσαι καμένος. Ένα ρετάλι από την υπερπροσπάθεια, χωρίς αντοχές να πας ένα βήμα παραπέρα, χωρίς κίνητρα [Κάπου εδώ, περιγράφω εμένα. Σας το έχω ξαναπεί. Έχασα μια ολόκληρη 10ετια από τη ζωή μου, 30-40 δεν έκανα ΤΙΠΟΤΑ. Υπολειτουργούσα... Εκ των υστέρων κ προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω τι στην ευχή είχα πάθει, θα πω απλά πως έκανα ένα καλό κατοστάρι κι έκαψα όλους τους μυς στο σώμα κ το μυαλό μου. Κ μου πήρε σχεδόν μια 10ετια να αναρρώσω. Μια 10ετια, για να βρω λίγο νόημα στη ζωή μου, λίγα ψύγματα ταυτότητας, ένα ταμπελάκι εκτός από "σύζυγος, μαμά, καθηγήτρια, ανεπαρκής σε όλα". Μου πήρε μια 10ετια, για να συνειδητοποιήσω πως το άθλημα που μου ταιριάζει, δεν είναι το σπριντ, αλλά ο αγώνας αντοχής. Μου πήρε πολύ καιρό να εμπεδώσω, πως τους στόχους μας δεν τους κατακτάμε γρήγορα, αλλά ξεπερνώντας εμπόδια. Και επιμένοντας παρά τα σκ@τά που συναντάμε στην πορεία μας... Παίρνουμε το χρόνο μας, ξεκουράζουμε το μυαλο, την ψυχή κ το κορμί μας.]
Δεν πρέπει να σε νοιάζει να φτάσεις γρήγορα. Πρέπει να σε νοιάζει να φτάσεις ολόκληρος, όχι να έχεις αφήσει πίσω κομμάτια σου. Να φτάσεις εκεί που θες όρθιος, όχι στα 4, όχι έρποντας. Για να μπορέσεις να πανηγυρίσεις τη νίκη σου, όχι να ξεψυχήσεις στη γραμμή τερματισμού!
Χίλιες φορές σας το έχω πει, θα το πω και χίλιες μία. Δεν έχει σημασία πόσων χρόνων είστε. Δεν έχει σημασία το παρελθόν, οι ήττες ή οι νίκες σας. Κυνηγήστε τα όνειρα σας, βάλτε στόχους, μιλάω κυρίως επαγγελματικά, Κάντε το χόμπι σας επάγγελμα. Ποτέ δεν είναι αργά. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε καλοί σε κάτι, το κλειδί είναι να βρει ο καθένας μας τι είναι αυτό. Δεν έχει σημασία αν είμαστε κακοί σε οτιδήποτε άλλο, προσωπικά δεν έχω ΚΑΜΙΑ δεξιότητα ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ, είμαι ένα άχρηστο πράμα, εκτός από το γράψιμο, δεν κάνω πλάκα, κυριολεκτώ, είναι το μόνο που μπορώ να κάνω καλά, σε οτιδήποτε άλλο, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ όμως, είμαι από κακή μέχρι επιεικώς μέτρια...
Και ας σταματήσουμε επιτέλους να τσιτώνουμε τα παιδιά μας να κάνουν πράγματα, ΝΩΡΙΣ!!! Είδαμε κ μεις τι καταφέραμε με όλο το άγχος, όλοι αγκαλιά με αγχολυτικά, τρώμε, πίνουμε, καπνίζουμε, σαν να μην υπάρχει αύριο, για να μπαλώσουμε τρύπες στο ύφασμα της ύπαρξης μας....
Είναι οκ το "αργά". Το "με πάσο μου". "Με τους δικούς μου ρυθμούς." Είναι οκ να κάνουμε πράγματα ΑΡΓΟΤΕΡΑ από όλους τους άλλους, εντάξει; Ο πραγματικός νικητής είναι αυτός που φτάνει κ ζει να το χαρεί, όχι εκείνος που θάβει το όνειρο του, τις προοπτικές, την ψυχή κ την ευτυχία του μόλις κόψει το νήμα στη γραμμή τερματισμού.
Σας μιλάω δυστυχώς από προσωπική πικρή πείρα. Σε πολλές πρωτιές άφησα κομμάτια μου. Σε πολλές γραμμές τερματισμού που υπήρξα νικήτρια, έθαψα κομματάκια του εαυτού μου. Ε, ποτέ ξανά...
Αργά αργά. Οι χελώνες ζουν περισσότερο από τους λαγούς άλλωστε.
πηγηΦβ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.