Τέρατα εξουσίας, τέρατα εγωισμού, τέρατα στρατηγικής, τέρατα υποκουλτούρας, μετενσαρκωμένους κοτζαμπάσηδες και γιαλαντζί ευρωπαϊστές...
Η περιέργεια του πώς να είναι εκεί έξω, να
γνωρίσω διαφορετικούς ανθρώπους και καταστάσεις, η αδημονία να ζήσω εμπειρίες
με ‘’ξένους’’ πάντα με γοήτευε, μπορώ να πω από τα παιδικά μου χρόνια.
Ακολούθησα και εγώ λοιπόν την περπατημένη των σπουδών. Δίχως πολύ-πολύ να το σκεφτώ αποφάσισα 4η δέσμη, διάλεξα πόλη και άφησα το σύμπαν να διαλέξει την σχολή… Έτυχε να είναι το Οικονομικό Μακεδονίας. Πήγα από σπόντα μετά από κάποια περάσματα σε Οικονομικό Αγρινίου (η διάλυση στο μεγαλείο της) και Οικονομικό Νομικής Αριστοτελείου (το χάος το ίδιο). Επαρχιωτόπουλο εκ της Ηπείρου προερχόμενο και ζώντας την ανεμελιά της παιδικής ηλικίας ως και τα τελευταία εφηβικά μου χρόνια, όπως και οι περισσότεροι της ηλικίας μου τότε, δεν μπορούσα να φανταστώ την αγριότητα των Ελλήνων ενηλίκων.
Είναι σαν να υπάρχει μια κρυφή συμφωνία όπου σε κάνει να
νομίζεις πως και οι γονείς σου την υπέγραψαν ερήμην σου, πως αναγκάστηκαν να
συμφωνήσουν με τον διάβολό πως θα προσφέρουν ότι έχουν και δεν έχουν, θα
θυσιάσουν 18,28,38 χρόνια ανά παιδί που θα κάνουν, προκειμένου να το θωρακίσουν
για την λαίλαπα που έρχεται… Και μετά την θωράκιση έρχεται ο πόλεμος.
Πηγαίνεις σε πανεπιστήμια και βλέπεις παντού τέρατα
εξουσίας, τέρατα εγωισμού, τέρατα στρατηγικής, τέρατα υποκουλτούρας,
μετενσαρκωμένους κοτζαμπάσηδες και γιαλαντζί ευρωπαϊστές, κομπλεξικούς ρήτορες,
νευρωτικούς προϊσταμένους… Είναι και που τα βλέπεις δύσκολα μα δυσκολότερα
είναι να βλέπεις τους άλλους να τα ζηλεύουν. Είναι εκεί που λες…, ναι νάτο το
τίμημα, ΟΚ να πλερώσω για την παιδική μου αθωότητα και των γονιών μου την
αφέλεια…
Σε πετάνε σαν σκουπίδι στον στρατό, όπου ξεφτιλίζεται το
ανθρώπινό σου γένος, βιάζουνε το κάθε τί σου όμορφο, νιώθεις πως κατακλύζεσαι
από αισθήματα αηδίας για το σύμπαν, νιώθεις την χαρά της εκδίκησης ανείπωτα,
νιώθεις πως είσαι αδύναμος μπροστά στους τερατόμορφους και τερατόψυχους…
Και λες, πάλι καλά που τουλάχιστο τώρα ξέρω πως ναι.., νάτο
το τίμημα ΟΚ να πλερώσω για την παιδική μου αθωότητα και των γονιών μου την
αφέλεια… Ζαλισμένος, με ισχυρή δόση τερατογονικής ουσίας να κυλάει στο αίμα
σου, κατατονικός και πιστοποιημένος πως εκπλήρωσες τις ορέξεις των τεράτων,
προσπαθείς να καταλάβεις αν είσαι εσύ το τέρας η οι άλλοι γύρω σου…
Προσπαθείς να εξαπατήσεις την όραση, την μυρωδιά σου, την
αφή σου, να νιώσεις και συ το τέρας να μεγαλώνει μέσα σου μπας και μεταλλαχτείς
και ανασάνεις… Δουλεύεις και ξεχνιέσαι, καταναλώνεις και ξεχνιέσαι, χαζοαγαπάς
και ξεχνιέσαι, καναπεδιάζεις και ξεχνιέσαι, παντρεύεσαι και ξεχνιέσαι μπας και
καταφέρεις να τα ξεχάσεις όλα τα τερατουργήματα γύρω σου μια μέρα…
Δε μπορεί λες, δεν
έκανα και τίποτα φοβερό σε αυτήν την ζωή, άντε και να αυθαδίαζα λιγάκι, δε
μπορεί μια μέρα θα με ξεχάσουν και αυτά και δεν θα υπάρχουν, ή ας υπάρχουν
τουλάχιστο εγώ να μην τα βλέπω η αν τα βλέπω ας χαμογελάνε τουλάχιστο…
Όμως δεν είναι που
άλλαξε ο κόσμος γύρω σου, είναι που άλλαξες εσύ και έγινες όσα κάποτε έβριζες.
Είναι η στιγμή που παιδί απευχόσουνα να έρθει, είναι που είσαι έτοιμος για
‘’μεγάλα’’ πράγματα…! Πηγή: Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.