Όταν βλέπεις μία τρομακτική ταινία και αφαιρέσεις τον ήχο εντελώς, ο φόβος περιορίζεται. Ένα ξάφνιασμα ίσως και σε κάποιες σκηνές αλλά μέχρι εκεί. Ο ήχος, η μουσική κάνει την ζημιά. Κορυφώνεται σταδιακά, νιώθεις ότι ο δολοφόνος είναι σπίτι σου, ακούς την ανάσα του στο σβέρκο σου και όσο κορυφώνεται αυτή, τόσο κορυφώνεται και ο φόβος σου μέχρι που φτάνει στο ουρλιαχτό, ενδεχομένως.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Η επιτυχία τους στηρίζεται στον ήχο. Απειλητικός τόνος στη φωνή και ανέκφραστα μάτια που σε καρφώνουν. Οι λέξεις εκτοξεύονται μία μία προσεκτικά σαν σφαίρες από όπλο που σε απειλεί. Κάθε σφαίρα χτυπά παραπλεύρως από τα καίρια σημεία της ζωτικότητας σου. Ώστε να σπαρταράς σαν το ψάρι αλλά να μη πεθαίνεις. Να πονάς, να τρομάζεις, να φοβάσαι, να ψάχνεις για εχθρούς, να ανατριχιάζεις, αλλά να ζεις σε αυτό το καθεστώς του τρόμου.
Οι ειδήσεις που εκφωνούν είναι μισές αλήθειες ή λευκά ψέματα, όπως λένε οι επιστήμονες. Μια αλήθεια που δεν έχει ειπωθεί ολόκληρη, μια μισή αλήθεια είναι ένα λευκό ψέμα. Άρα τα συμπεράσματα που θα βγάλεις, η πραγματικότητα που σου δείχνουν, δεν έχει σχέση με την πραγματική ζωή.
Νούμερα, μετρήσεις, αριθμοί, μιλώντας για ανθρώπους. Που όμως δεν έχουν πει ποτέ πάνω σε ποιο πρωτόκολλο βγαίνουν αυτά τα νούμερα. Είτε πρόκειται για κρούσματα από τον ιό είτε για θανάτους. Νούμερα και ποσοστά επίσης για τις συντάξεις, τους μισθούς, τους φόρους. Νούμερα νούμερα νούμερα παντού. Κάθε φορά που τα εκστομίζουν, μοιάζει σαν να εκτόξευσαν βόμβα.
Κι όμως, αυτά τα νούμερα, αφορούν εσένα και εμένα και τον διπλανό μας. Αφορούν εμάς. Είναι η ζωή μας, η επιβίωσή μας οι αριθμοί τους. Ζωές γραμμένες σε έναν αριθμητικό πίνακα ποσοστών με μολύβι, για να σβήνει εύκολα. Και αυτός ο κουστουμαρισμένος άνθρωπος της οθόνης σε κοιτά θαρρείς κατάματα, εσένα προσωπικά και σε τρομοκρατεί.
Και συ παγωμένος πιστεύεις ότι σου λέει, τον κοιτάς με ορθάνοιχτο στόμα καταπίνοντας αμάσητο ό,τι σου σερβίρει. Δεν το αμφισβητείς, δεν αντιδράς, απλά τον πιστεύεις.
Γιατί;
Έχει αποδείξει ότι το κράτος, ποτέ δεν ήταν δεν ήταν αξιόπιστο. Έχει πληρώσει αδρά τα ΜΜΕ για να σου σερβίρουν την δική τους πραγματικότητα. Έχει πληρώσει πολλά για να μη λένε αλήθεια. Χρήματα που θα μπορούσαν να είχαν δοθεί εκεί που πραγματικά είχαμε ανάγκη. Αλλά όχι!
Γιατί αν τα έδιναν στην υγεία, εσύ, εγώ, ως αχάριστος πολίτης, δεν θα ευχαριστιόμασταν και θα ζητούσαμε και άλλα. Γιατί, αν τα έδιναν, θα σήμαινε ότι έκαναν τουλάχιστον έρευνα για να δουν που χωλαίνει το σύστημα και θα έπρεπε να διαλέξουν κάτι, γιατί το σύστημα υγείας, για παράδειγμα, είναι διάτρητο από παντού. Πού να τα πρωτοδώσουν λοιπόν; Γιατί για να τα δώσουν θα σήμαινε ότι έπρεπε να δουλέψουν και αυτοί δεν έχουν ιδέα τι θα πει δουλειά. Αφού τα πάντα, όλα τα νομοσχέδια, όλα, όμως, έρχονται έτοιμα από αλλού…
Απλοί εκτελεστές είναι. Εκτελούν τις εντολές τους και τις ζωές μας επίσης. Σβήνουν, γράφουν νούμερα, προσθαφαιρούν, πολλαπλασιάζουν. Μόνο που σε αυτά τα νούμερα είμαι εγώ και συ. Και αν δεν τους βγαίνουν τα νούμερα και οι πράξεις, απλά σβήνουν με γομόλαστιχα. Ηλεκτρονική πλέον. Όλα γίνονται ηλεκτρονικά. Μόνο που αυτά τα νούμερα είμαστε εμείς και οι ζωές μας. Που με έναν delete εξαφανιστήκαμε.
Και συ και γω πρέπει να νιώσουμε στο πετσί μας ότι αυτοί οι άνθρωποι περνούν τα πάνδεινα για να μας φροντίσουν, να μας νοιαστούν, για να είμαστε καλά. Και σε γεμίζουν ενοχές για όλα. Φταις εσύ που υπάρχει ο ιός, φταις εσύ που νόσησε ο διπλανός σου, φταις εσύ που πέθανε, φταις εσύ για τα πολλά κρούσματα, φταις, φταις, φταις !!!!
Πρέπει να νιώσεις φόβο, πανικό, ντροπή, ενοχή. Δική σου η ευθύνη για ότι συμβαίνει. Ατομική ευθύνη και κοινωνικός αυτοματισμός. Διαίρει και βασίλευε δηλαδή. Τόσο έντεχνα, τόσο καλλιτεχνικά δοσμένο, τόσο ύπουλα. Σαν την υγρασία. Που εισχωρεί ήσυχα και αθόρυβα από παντού δίχως να το αντιληφθείς εγκαίρως, παρά μόνο όταν σου έχει σαπίσει όλα τα θεμέλια.
Με την πρώτη καλησπέρα στα βραδινά δελτία ειδήσεων ξεχύνεται η υγρασία τους, δολοφονική και ύπουλη. Μα μην ξεχνάς ποτέ ότι έχουν πληρωθεί για να σε κάνουν ένα άβουλο ανθρωπάκι για να τους προσκυνάς. Για να σου ρημάξουν τις αρχές σου και τι αξίες σου. Την αυτοεκτίμησή σου, τα πιστεύω σου. Στρέφουν τον άνθρωπο εναντίον του ανθρώπου, μας τοποθετούν σε αντίπαλα στρατόπεδα, σε γεμίζουν κατάθλιψη και τρόμο. Σε κάνουν φονιά, άθελά σου, ρουφιάνο, προδότη. Έναν χρήσιμο ηλίθιο, που όταν τελειώσουν μαζί σου θα σε πετάξουν στα σκουπίδια, όπως κάθε χρήσιμο ηλίθιο.
Φαντάσου να στάζει η βρύση του υπογείου σου συνέχεια. Πόσο θα αντέξει το σπιτικό σου; Θα μουλιάσουν τα θεμέλιά σου, θα γκρεμιστεί, βρε έρμε! Και συ θα είσαι ένας απλός αριθμός στα συντρίμμια. Και ούτε την μούχλα δεν θα καταφέρεις να μυρίσεις γιατί θα την έχεις συνηθίσει.
Delete, ο επόμενος παρακαλώ….
Καλύτερα να αμφισβητείς τα πάντα παρά να τα δέχεσαι αδιαμαρτύρητα. Αρνήσου, αντέδρασε. Μείνε ασφαλής κλείνοντας τα ακριβοπληρωμένα στόματα των ειδήσεων για να ακουστεί η δική σου φωνή και σκέψη. Για να ακούσεις τη φωνή και τη σκέψη του διπλανού σου. Για να μιλήσουμε αναμεταξύ μας και ναι αν χρειαστεί και να τσακωθούμε και να λογομαχήσουμε. Αλλά για τα δικά μας πιστεύω και όχι για αυτά που τόσο αριστοτεχνικά μας μας φύτεψαν οι ακριβοπληρωμένες τους μαριονέτες.
Κλείσε τον ήχο από τούτο το θρίλερ που παίζεται χρόνια τώρα και κάθε φορά γίνεται και πιο τρομακτικό. Και αν θες να ενημερωθείς υπάρχουν τρόποι άφθονοι πλέον στην ηλεκτρονική μας εποχή. Μείνε ασφαλής κλείσε την τηλεόραση. Βάλε την μουσική να παίζει, πάρε ένα βιβλίο, κουβέντιασε όμορφα με τον φίλο σου, τον γείτονά σου.
Σήκωσε ανάστημα στον φόβο σου για να ζήσεις ελεύθερος, μη τους προσφέρεις στο πιάτο το μυαλό σου, αυτή είναι η δική σου ατομική ευθύνη. Να κρατάς ασφαλής αποστάσεις από ότι σου σκοτώνει το πνεύμα. Και να θυμάσαι, το αντίθετο του φόβου είναι η αγάπη…
Λίλα Μήτσουρα
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.