Το μαιευτήριο μιας άλλης εποχής!

Του Αντώνης Δρεμέτσικα

Σας έχω, όλες και όλους!

Εδώ στο μαιευτήριο, παλάτι παλιογάλαρα, Ραχών Γορτυνίας!

Ήταν Μάρτης 1941! Το χωριό άδειο από «δυνάμενους να φέρουν όπλο». Έφυγαν και κρύβονταν σε σπηλιές και καλύβες! Γερμανοί και Ιταλοί δεν τους έβρισκαν κι ανησυχούσαν! «Αλώνιζαν» τις καλύβες και τις σπηλιές Οι γονείς μου έφτιαξαν την χαμοκέλα της φωτογραφίας κι έβαλαν μέσα την φαμελιά τους και γύρω – γύρω τα ζωντανά τους!

Βράδιασε η έξι Μάρτη και οι πόνοι τσίτωσαν την μάνα μου. «Τρέξε Μήτσο, φώναξε την γριά Στάθαινα (μαμή), απόψε θα γεννήσω»! Ενώ εκείνος έφυγε τρέχοντας, οι πόνοι μεγάλωναν

. Στην στενόχωρη καλύβα των 25μ2 κοιμώσαντε 4 μικρά παιδιά της. Με ψυχραιμία άναψε την φωτιά και το καντήλι. Προσευχήθηκε, πήρε ένα λιχνάρι και με μια μπατανία βγήκε νύχτα στην αυλή και την έστρωσε καταμεσής στα πρόβατα. Ήταν ο μήνας που γένναγαν οι προβατίνες. Θα γεννήσω κι εγώ, όπως και οι προβατίνες, σκέφτηκε και πήρε την μεγάλη απόφαση. Οι προβατίνες έκαναν κύκλο γύρω της λες και με συμπόνια κατάλαβαν την ανάγκη της. Ένιωθε πάνω της, την ζεστασιά της εκπνοής τους κι έπαιρνε δύναμη και κουράγιο. Σε λίγο η γέννα ολοκληρώθηκε. Το διέδωσε το δυνατό μου κλάμα! Τα σκυλιά αναστατώθηκαν κι άρχισαν να γαυγίζουν ασταμάτητα.Η μάνα τακτοποίησε τον εαυτό της με την εμπειρία που είχε ως μαμή σε άλλες γυναίκες. Έτσι γινόταν τότε. Σε κάθε γέννα η πιο έμπειρη μάθαινε τις νεότερες. Με φρόντισε από το κρύο και με πήρε μαζί της δίπλα στη φωτιά. Ο πατέρας μου επιστρέφοντας με την μαμή, άκουσε από μακριά τα γαυγίσματα των σκυλιών και ανησύχησε. Θα πέσανε λύκοι, ή κλέφτες στο μαντρί σκέφτηκε κι άφησε τον βηματισμό της γριάς Στάθαινας και τρέχοντας έφτασε στην χαμοκέλα. Βρήκε την μάνα μου στο παραγώνι δίπλα στην φωτιά με μένα στην αγκαλιά της. Έφτασε και η μαμή και ολοκλήρωσε την τακτοποίηση!

Αυτός ο τρόπος γέννησης με έχει συνδέσει Συμπαντικά με την θέση στην αυλή όπου γεννήθηκα. Είναι μια μοναδική αίσθηση που σπάνια μπορεί να υπάρξει σε άνθρωπο για να με καταλάβει.