ΜΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ

Το σχολείο η εκκλησία και τα καφενεία ήταν οι τρείς πυλώνες του χωριού. Θα παραμείνουν το ίδιο στην κεντρική σκηνή της ιστορίας μαζί με τους θαμώνες τους και τους καφετζήδες για όποιον μιλάει για το χωριό.Αναφέρομαι ειδικότερα στά καφενεία.
Εστίες πολιτικών απόψεων ,αντιπαραθέσεων, φιλονικίας, απολογισμού του κόπου και της σκληρής δουλειάς της ημέρας .
Κέντρα ψυχαγωγίας, ψεύδους, πειράγματος, επικοινωνίας και επαφής.
Και όλα αυτά πάντα με την συνοδεία του κρασιού η του καφέ.
Ένα από τα πέντε καφενεία του χωριού ήταν και του Βασίλη του μαγαζά
Εχει ακομη εξω την πινακιδα κρεμασμένη που γράφει
ΚΑΦΕΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟΝ
Η ΦΤΗΝΕΙΑ
ΒΑΣ. Δ .ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ (Είναι αυτή που βλέπετε δεξιά σας )
Προσήλιο δίπλα στο σχολείο και πίσω από την εκκλησία
Κάτι μ έσπρωξε το περασμένο το καλοκαίρι να το φωτογραφίσω
Και αυτό γιατί είχαν στρατοπεδεύσει στην σκέψη μου εκείνες οι μαγικές ανέμελες εποχές που το καλοκαίρι, καθισμένα οκλαδόν καμιά 30 αρια παιδιά το βράδυ έξω στο καφενείο ,ακούγαμε από τα μικρά δισκάκια του Βασίλη, τον καραγκιόζη .Δίναμε και παραγγελείες : Θέλουμε ο Καραγκιόζης και το καταραμένο φίδι . Τώρα βαλε μας τον καραγκιόζη φούρναρη κλπ. Γελούσαμε δυνατά και ξανά γελούσαμε .
Όταν μπήκα μέσα συνειρμικά μου ήρθαν όλες οι εικόνες του μαγαζιού. Και το κουρείο και το φαρμακείο και το τηλεφωνείο.
Ο Βασίλης σε μια γωνιά του μαγαζιού του είχε τον πάγκο με όλα τα σύνεργα του κουρέα και έκανε πολύ καλά τη δουλειά του, αν αφαιρέσουμε μια κουρευτική μηχανή, που ξερίζωνε πού και πού κάποιες τρίχες του κεφαλιού και νοιώθαμε τα δυνατά τσιμπήματα της. Είχα καθίσει πολλές φορές σ αυτή την καρέκλα
Πρέπει να προσθέσουμε ότι διατηρούσε φαρμακείο και πούλαγε ασπιρίνες, βαμβάκια, οινοπνεύματα, ενέσεις και άλλα ιατρικά είδη.
Οι τοίχοι στολισμένοι με ημερολόγια, φωτογραφίες και διαφημίσεις με τους μπλε πάγκους και τραπεζάκια έδιναν το δικό τους χρώμα στο μαγαζί. Θυμάμαι ακόμη ότι ήταν το μόνο μαγαζί με πλούσιο φωτισμό και μέσα και έξω
Μα πιο πολύ όμως η σκέψη μου φωτογράφισε την μακαρίτισσα την Τούλα που την συναντούσες μια στον ένα πάγκο και μια στον άλλο.Στον πρώτο να φτιάχνει καφέ και να πλένει συνέχεια ποτήρια και φλιτζάνια και στον άλλο να πηγαίνει για να εξυπηρετεί από το εμπόρευμα του μαγαζιού όποιον συγχωριανό πήγαινε να ψωνίσει. Αθόρυβη γλυκομίλητη ευγενική.  Θυμάμαι που ήταν στοργική μ εμάς τα παιδιά, σαν να είμαστε δικά της παιδιά.
Όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες υπάρχουν ακόμη μέσα τα είδη που απέμειναν από τότε που το καφενείο έκλεισε τις πόρτες και τα παράθυρα του.Και όμως!! Σου δίνει την αίσθηση ότι μπήκες για να ψωνίσεις.Ετσι τουλάχιστον ένοιωσα εγώ. Όλα ταχτοποιημένα όπως πριν. Χωρίς αράχνες ,χωρίς να είναι στοιβαγμένα σε μια μεριά και ακατάστατα.
Όποιος μπει σήμερα μέσα σ αυτό το μαγαζί θα φορτωθεί με πολλά συναισθήματα ,ιδίαιτερα αυτοί που ήταν τακτικοί θαμώνες.
Περάσαμε όλοι από εκεί για όλα αυτά που παρείχε αυτό το μαγαζί.
Σήμερα ο Βασιλάκος ζει με τα παιδιά του μια στη Τρίπολη και μια στην Αθήνα. Επισκέπτεται αρκετά συχνά το χωριό του φορτωμένος με αγάπη με πολλές ιστορίες και αναμνήσεις για τους χωριανούς του.
Ευχόμαστε να είναι γερός και δυνατός.
Αυτά θυμήθηκα από το μαγαζί του Βασίλη από τα λίγα χρόνια που έζησα στο χωριό.
ΥΓ Εκείνο τον καφέ Βασίλη ,που με παράπονο μου είπες ότι δεν με κέρασες , λέω να τον κεράσεις από το μαγαζί σου του χρόνου το καλοκαίρι. Να το ανοίξεις μια ημέρα ! Μόνο μια ημέρα . Το θέλουμε όλοι!!!
Γ.Γ.
Το παρακάτω ζήτησα και μου το έστειλε ο Βαγγέλης ο Τζιράκας

__Και Βασιλάκο και καφέ …..Καί ξέρεις!......
__Εγώ ξέρω Κόλλια, αλλά να μην το φωνάζεις αυτό Δημόσια, έχω πρόβλημα με τους άλλους πελάτες.
__Βασιλάκο, αν αυτή τη φορά κάνεις καφέ με καϊμάκι στον Κόλλια και τον σερβίρεις σε χοντρό φλυτζάνι , θα επιμείνουμε κι εμείς να μας κάνεις το ίδιο. Να μην ειπούμε ότι θα κάνουμε αποχή από ποτό στο μαγαζί σου.
Αυτά του έλεγε ο Αντρέας ο Πίκουλας και συμφώνησαν ο Ζιογούλας, ο Θώικος ο Τσιρίμης, Ο Γιωργούτσος και άλλοι πελάτες που βρίσκονταν κείνη την ώρα στο μαγαζί του Βασιλάκου.
Ο Παπαπάνος, μπαίνοντας στο μαγαζί, συμφώνησε ότι δεν έπρεπε να γίνεται διάκριση . Άλλη άποψη είχε ο Κομπόλης για τον Κόλλια. «Ότι είναι μοναδικός και πρέπει να αξαιρεθεί του κανόνος». Το χαμόγελό του και ο τρόπος που το είπε έδειχνε ότι συμφωνούσε τάχα με τον Κόλλια αλλά η γνώμη του ήταν με κείνη των πολλών.
__Και Βασιλάκο, άστους να λένε. Στις ανθρωπάρες θα κάνεις τον καφέ στο χοντρό φλυτζάνι επέμενε ο Κόλλιας.
Κάπως έτσι ξεκίναγε το καλαμπούρι και πείραζε ο ένας τον άλλον στο μπακάλικο που ήταν και καφενείο, και φαρμακείο, και κουρείο, και εκλογικό κέντρο και ότι θέλεις ήταν του Βασίλη Βασιλόπουλου του, μαγαζά όπως τον λέγαμε.
Και τι δεν έβρισκες εκεί μέσα! Από ταβανόπροκες και καρφοπέταλα, ζαχαρώδη και φαγώσιμα, μέχρι μαλλιά και χρώματα.
Εδώ ήταν το κέντρο του Κουτσομπολιού και της πληροφόρησης. Εύρισκες ειδήσεις φρέσκες που τις έπλαθαν σν τις κουλούρες του φούρνου όπως ήθελαν για να διασκεδάσουν και μπαγιάτικες. Το μοναδικό τηλέφωνο του χωριού χτύπαγε ασταμάτητα και οι συνδιαλέξεις πήγαιναν και έρχονταν. Δεν προλάβαινε ο Βασιλάκος να ειδοποιεί τους πατριώτες.
__Μπάρμπα Κώστα, στις πέντε η ώρα θα σε πάρει η γιός σου ο Πάνος τηλέφωνο. Θεια Κατερίνη στις έξι η ώρα θα σε πάρει η κόρη σου τηλέφωνο… και πάει λέγοντας η δουλειά.
Όταν χτύπαγε το τηλέφωνο, το σήκωνε ο Βασιλάκος ή Μαγαζάς.
__Εμπρός , έμπρός φώναζε. Ποιος είναι;
__Έλα Βασίλη, ο πατέρας μου είναι εκεί να μιλήσω; Ο Πάνος είμαι.
__Περίμενε Πάνο, εδώ είναι , να του φωνάξω. Μπάρμπα Κώστα ο γιός σου ο Πάνος. Έλα στο τηλέφωνο.
__Ρώτα τον Βασιλάκο, τι κάνει από υγεία και τι με θέλει; Σου είπα ότι δεν ακούω στο τηλέφωνο.
__Μ΄ ακούς Πάνο. Ο πατέρας σου δεν μπορεί να μιλήσει δεν ακούει καλά. Ό,τι έχεις να του ειπείς , πες το σε μένα κι εγώ θα το μεταβιβάσω.
__Βασιλάκο, καλά είμαι πες του. Του στέλνω με τον Ταχυδρόμο 180 δραχμές, και κοίτα, όταν τον κουρέψεις, κόφτου μαζί με τα μαλλιά κανένα αυτί με το ψαλίδι ή καλύτερα τράβατο για να ακούει