Αυτόνομα

2.12.11
Πράγματι είναι ένα στολίδι το παλιό πέτρινο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας έτσι όπως το βλέπω σε φωτογραφία στον χθεσινό «ΝΑ». Και αναφέρομαι σε φωτογραφία, διότι περνώντας κάθε μέρα από εκεί δεν έδινα σημασία. Μόνο όταν χάνεις κάτι ( ή πρόκειται να χάσεις) αφυπνίζεσαι και λες : Πέτρινες μεν οι καρδιές των τραπεζών, αλλά, δεν μπορεί, θα υπάρχει κάπου μια σχισμή ευαισθησίας ...
***
--Μπήκαμε στο Δεκέμβρη, θειά και ούτε μια βροχή.
–Ναι, το παρατήρησα κι εγώ αυτό.
–Και πώς το εξηγείς μετεωρολογικώς ;
--Ε, δεν είμαι καιρολόγος, όπως εκείνος ο μπάρμπας του Αντένα, αλλά αφού ο κόσμος ήρθε ανάποδα, αναποδογυρίστηκε και ο καιρός. Έτσι το ξηγώ εγώ.
– Είσαι.... Πετρούλα, θειά ! Με τα όλα σου...

30.11.11
Ελληνίδες Έλληνες. Σας πληροφορούμε ευχαρίστως ότι την πήραμε τη δόση μας - τοσούτω μάλλον καθόσον δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι θα την παίρναμε. Και σε άλλες με υγεία ευχόμαστε (αυριανές κι επόμενες).
***
Εδώ κοντεύει να κατακρημνιστεί ολόκληρη η Ευρώπη - με τους τόσους μεγαλορρήμονες σοφούς που διαθέτει - κι εμείς τα βάζουμε με τον πτωχό Γιώργη που δεν τα κατάφερε. Άσε που τα παιδιά της Συγγρού επιμένουν ότι η μόνη λύση είναι η ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Το ότι η ανάπτυξη θέλει κάποιο χρήμα , δεν το συζητάμε : κυκλοφορεί και στο ... πεζοδρόμιο.
***
--Τέλειωσε κι αυτό, θειά. Ησύχασες νομίζω.
--Αναπαύτηκα. Με τριβέλιζε αυτό το πράμα.
– Είδες τι κάνουν τα λεφτά ;
--Ποιά λεφτά, γιε μου... Ένας γαϊδουρόβηχας με παίδευε δέκα μέρες και πήγε το μυαλό στο κακό.
29.11.11
Εν αναμονή της 6ης δόσης βαράω σιωπητήριο σήμερα για το καλό της κοινωνίας .
–Κάνω καλά, θειά ;
--Καλά, δεν λες τίποτα! Κι αν συνέχιζες, θα ήταν ακόμα πιο καλά.
– Αστειεύεσαι, θείτσα...
–Δεν αστειεύομαι ντιπ, βλέπεις να γελάω; Μας αλαλιάσατε εσύ κάτι όμοιοί σου της τηλεόρασης.
–Μα εγώ, ρε θεια, δεν μιλάω σαν ειδικός αναλυτής. – Μιλάς παρομοίως. Ούτε ξέρεις τι λες κάτι βολές...
28.11.11
Το παλιό αξίωμα λέει ότι τους Έλληνες τους ενώνει μόνο ένας εξωτερικός κίνδυνος, αλλά φαίνεται ότι τους ενώνει και η μουρχούτα . Περιμένοντας δηλαδή την 6η δόση των δανεικών για να φάμε, ουδείς ομιλεί - κάνουμε τον κινέζο. Και μετά ; Ποιος μας πιάνει μετά ...
***
Ελλάς –Ιταλία - συγκυρία : οι...στραβοί του νότου. Τουλάχιστον, οι Ιταλοί, το γλέντησαν με τον πουτανιάρη Μπερλουσκόνι, εμείς, με ποιον να γλεντούσαμε ; Με τον κρύο Σημίτη ή με τον Κώστα Καραμανλή που δεν άφηνε σουβλάκι για σουβλάκι πάνω στο τραπέζι ;
***
--Θυμάσαι, θειά, τις μουρχούτες ;
--Αν τις θυμάμαι λέει... Ήταν κάτι βαθιά κεραμιδένια πιάτα με άσπρες ανταύγειες, κάτι σαν μπολ. Μέσα κει τρώγαμε τραχανά, γάλα, φακές, χυλοπίτες, ρεβίθια, τριφτιάδες, μεινεμένο ζουμί από βραστή γίδα σε τριψιάνα, τέτοια πράματα.
–Α, τρώγατε καλάαα ... !
Αβαδαίος