Η έκρηξη ανισότητας του πλούτουτου 1%
τρομάζει την ανθρωπότητα
Ηττήθηκαν κατά κράτος οι πολιτικοί
νίκησε η Μπίλντεμπεργκ
η μυστική υπερκυβέρνηση του κόσμου
Η παγκόσμια έκρηξη που θα σπάσει τον άξονα ισορροπίας στη γη…
Δεν θα έρθει, από ατομική βόμβα ή κάποιο κρυφό υπερηφαίστειο Yellowstone
ή τους «4» Ιππότες της Αποκάλυψης…
Η μεγάλη ανατροπή στον κόσμο ΘΑ ΕΡΘΕΙ από τον υπερπλούτο που παραφρόνησε.
Ο Αϊνστάιν –το αξεπέραστο ανώτατο επίπεδο ανθρώπινης ευφυΐας- είχε δει πολύ νωρίς την τεράστια απειλή για τον κόσμο από τη χρηματοβόμβα της ανισότητας!
Είχε πει προφητικά:
Αν συνεχιστεί ο άνισος εκτροχιασμός, οι λίγοι να δρέπουν τους κόπους και τους μόχθους των πολλών, η ανθρωπότητα θα οδηγηθεί σε μία αναπόφευκτη κοινωνική σύγκρουση χωρίς προηγούμενο»
Τα στοιχεία-σοκ του 2011 προκαλούν τρόμο:
Η κυριαρχία του 1% έπιασε κορυφή, έγινε εξώκοσμο τέρας που καταπίνει το 99%, 7 δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
Είναι υπερβολή;
Για προσέξτε τους σημερινούς επίσημους αριθμούς που δίνει η Παγκόσμια Τράπεζα.
Η ολιγαρχία του χρήματος είδε την περιουσία της να αυξάνεται κατά 29%, μόνο τον τελευταίο χρόνο.
Όταν δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν ούτε ξεροκόμματο.
Όταν εκατομμύρια παιδάκια πεθαίνουν από την πείνα.
Η Τράπεζα δίνει και παράδειγμα που αποκαλύπτει το γιγαντιαίο χάσμα:
Αν, μας λέει, ο παγκόσμιος πληθυσμός αποτελείτο από 10 άτομα…
Ο ένας έχει 1.000 δολάρια, και οι υπόλοιποι εννιά μοιράζονται ΕΝΑ δολάριο!!!
Για προσέξτε πόσο έχει τυφλώσει το χρήμα αυτούς που το έχουν. Που το βλέπουν, συνεχώς, να διπλασιάζεται, τριπλασιάζεται πενταπλασιάζεται…
Ένα παράδειγμα τα λέει όλα:
Στις ΗΠΑ, η Τζάκλιν Σίγκελ είναι γνωστή ως «βασίλισσα των Βερσαλλιών». Σύζυγος μεγιστάνα από το Ορλάντο που δραστηριοποιείται στον τομέα του τουρισμού, η Τζάκλιν Σίγκελ κέρδισε την προσωνυμία ως ιδιοκτήτρια και ένοικος του μεγαλύτερου σπιτιού στη χώρα της.
Η 8.300 τ.μ. έπαυλη της οικογένειας Σίγκελ διαθέτει 30 λουτροκαμπινέδες, 11 κουζίνες και 6 πισίνες. Για τα 8 παιδιά του ζεύγους, ηλικίας από 2 έως 15 ετών, έχουν προσληφθεί 5 νταντάδες. Και όταν κάποια στιγμή η κ. Σίγκελ «υποχρεώθηκε» να ταξιδέψει με αεροπλάνο της γραμμής, αντί για το οικογενειακό τζετ, ένα από τα παιδιά της που τη συνόδευε τη ρώτησε :
«Μαμά τι κάνει όλος αυτός ο κόσμος στο αεροπλάνο μας» ;
Η εφημερίδαLa Republicaπαίρνει αφορμή από αυτό το επεισόδιο στο αεροδρόμιο του Ορλάντο για να δώσει στους αναγνώστες της, μια γεύση από εκείνο το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού που κατέχει κάτι λιγότερο από το 40% του παγκόσμιου πλούτου.
Μια κοινωνική τάξη που τράβηξε άθελα της τα φώτα της δημοσιότητας από τη στιγμή που το κίνημα των αμερικάνων αγανακτισμένων αυτοπροσδιορίστηκε ως 99% καταγγέλλοντας τα προνόμια της οικονομικής ολιγαρχίας. Ακόμη και αν τα μέλη αυτής της ολιγαρχίας δεν διακρίνονται από τη μανία για επίδειξη της οικογένειας Σίγκελ, υπάρχουν ορισμένα διακριτικά που τα κάνουν να ξεχωρίζουν από το σύνολο του πληθυσμού, τουλάχιστον στη Ν. Υόρκη
Ψωνίζουν σχεδόν αποκλειστικά από το Bergdorf Goodman (φημισμένο κατάστημα ειδών πολυτελείας στο Μανχάταν), τρώνε στου Masa (γιαπωνέζικο εστιατόριο στο μενού του οποίου δεν υπάρχουν τιμές), στο Per Se ή στο Marea. Τουλάχιστον μια φορά το χρόνο καλούν έναν διάσημο σεφ στο σπίτι για να αναλάβει τον μπουφέ της δεξίωσης.
Οι Αμερικάνοι δεν είναι μόνοι. Στην Κίνα οι συνήθειες των τοπικών μεγιστάνων δεν διαφέρουν πολύ. Στην χώρα του Μάο τα Burberry’s αύξησαν 34% τις πωλήσεις μέσα σε έξι μήνες. Ο οίκος Christie’s πούλησε σε δημοπρασία ένα ζευγάρι πιστόλια της δυναστείας των Τσινγκ αντί 4 εκατ. Ευρώ.
Η εικόνα δεν είναι πολύ διαφορετική στη Βραζιλία – τη χώρα των φαβέλων – όπου η Louis Vuitton ξεπουλάει σε τιμές διπλάσιας από ότι στο Παρίσι.
Στις ΗΠΑ 26,7 εκατ. πολίτες δηλώνουν κινητή και ακίνητη περιουσία από 1-5 εκατ. Δολάρια. Άλλα 2 εκατ. Πολίτες βρίσκονται στην κατηγορία 5-10 εκατ. Δολάρια. Στην κατηγορία που περιλαμβάνει περιουσίες μεταξύ 10 -100 εκατ. δολαρίων βρίσκονται 1 εκατομ. πολίτες, ενώ στη κατηγορία βαρέων βαρών (πάνω από 100 εκατ. δολάρια) αναπαύονται 29 χιλιάδες πολίτες.
Carlos Slim - Περιουσία $ 74 δισ.
Ανάμεσα σε αυτά τα 30 εκατομμύρια πολίτες βρίσκεται και το 1% κατά του οποίου διαμαρτύρεται το κίνημα (OWS) «καταλάβατε τη Γουώλ Στρητ». Και ποιοι είναι αυτοί ;
Σύμφωνα με την αρμόδια υπηρεσία (IRS), όσοι δηλώνουν καθαρό εισόδημα $506.000
Σε παγκόσμιο επίπεδο, αντίθετα, ο υπολογισμός γίνεται βάσει της περιουσίας Σύμφωνα με την έκθεση Παγκόσμιου Πλούτου της τράπεζας Credit Suisse, το 1% του πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη κατέχουν το 38,5% του παγκόσμιου πλούτου.
Warren Buffett - Περιουσία $ 50 δισ.
Ένα κομμάτι αυτού του 38,5% διεκδικούν οι αγανακτισμένοι της Wall Street. Και μάλιστα δεν εκπροσωπούν λίγους, μόλις το 99% των κατοίκων του πλανήτη.
Η ΑΟΡΑΤΗ ΥΠΕΡΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Αυτό, που συμβαίνει σήμερα δεν ήρθε μόνο του. Τυχαία.
Σχεδιάστηκε, προγραμματίστηκε και εκτελείται από τη μυστική Λέσχη Μπίλντεμπεργκ –την αόρατη υπερκυβέρνηση του κόσμου.
Κανένα ισχυρό ΜΜΕ δεν τολμά να σπάσει τα άδυτα των κρυφών συναντήσεων που κάνει κάθε χρόνο.
Δεν τολμά, γιατί ο ιδιοκτήτης του είναι μέλος ή φίλος της οργάνωσης.
Μόνιμοι σύνεδροι στις συσκέψεις, όλοι οι κροίσοι. Όλων των χωρών!
Μπροστινά όπλα της. Η Γουόλ Στριτ, οι ισχυρές διεθνείς τράπεζες, οι «οίκοι αξιολόγησης», οι μεγαλοκαρχαρίες της κερδοσκοπίας που είναι «επιφανή» μέλη της.
Η στρατηγική της, απλή.
Κινείται, πάνω στο διεφθαρμένο κυνισμό:
«Έχω το χρήμα. Κάνω ό,τι θέλω».
Αυτό, το κάθετο σχέδιο εφάρμοσε με όλους τους πολιτικούς του κόσμου. Που τελικά υπέταξε στις επιθυμίες της.
Επί δεκαετίες πολιτικοί όπου γης περίμεναν και περιμένουν πως και πώς να προσκληθούν σε κάποια από τις περιβόητες συναντήσεις της.
Όνειρο; Να πάρουν χρίσμα εξουσίας.
Πάγια τακτική της, να προσκαλεί και τον 1ο και τον 2ο πολιτικό κάθε χώρας.
Αυτές οι έκτακτες προσκλήσεις γνωριμίας μπορεί να σημαίνουν πρωθυπουργία ή αρχηγία αντιπολίτευσης.
Ορθά-κοφτά. Δική της, η κυβέρνηση. Δική της, και η αντιπολίτευση.
Στη συνέχεια, Γουόλ Στριτ, τράπεζες, λεφτάδες παίρνουν τη λίστα με τους εκλεκτούς της…
Και αυτοί, ξέρουν τι να κάνουν. Εξασφαλίζουν, την εκλογή τους!
Έτσι, το ’80 έγινε η μεγάλη επέλαση Το υπάκουο πλέον πολιτικό σύστημα υπέκυψε στην εντολή Μπίλντεμπεργκ να καταργηθούν όλα τα περιοριστικά μέτρα. Όλοι, οι έλεγχοι στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η πολυσυζητημένη «σχολή Σικάγου» υπό τον Φρίντμαν άλλο που δεν ήθελε.
Ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός ξεσάλωσε. Κυριάρχησε.
Η ανήθικη τοξική φούσκα –όπου χάθηκαν σπίτια, σπιτάκια, ζωές- βαφτίστηκε ευφυΐα των γκόλντεν μπόις. Όχι, ποινή φυλάκισης.
Η ανάλγητη λογική: «δεν υπάρχει κέρδος χωρίς πόνο», σακάτεψε λαούς και λαούς. Σκότωσε πολιτισμούς.
Αλλά το 1% τίναξε όλες τις μπάνκες. Έπαιρνε ατελείωτο χρήμα και από τα ερείπια…
Ας μην έχουμε αυταπάτες.
Η ανέντιμη ήττα της πολιτικής ανέβασε στο «σταυρό» τον άνθρωπο.
Και μεθαύριο, ίσως στο τέλος του.
Ξεκαθαρίζω.
Η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ είναι μία συνωμοτική οργάνωση. Εκτός νόμου.
Πολυεθνικό παρακράτος. Που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις. Αποφασίζει, πολέμους.
Είναι ανήθικο κατασκεύασμα…
Δεν είναι δημοκρατικός θεσμός.
Γιατί δεν την σταματά κανένας; Ποιος τολμά να αγγίξει την υπερεξουσία του χρήματος.
Ποιος μπορεί να την ακινητοποιήσει;
Οι πολιτικές ηγεσίες που μπορούν είναι όλες με «χειροπέδες».
Είναι σαν να ζητάς από ένα διεφθαρμένο αστυνομικό να συλλάβει αυτόν που τον διαφθείρει…
Αρκεί να κοιτάξετε σήμερα τους υποταγμένους Μέρκελ-Σαρκοζί.
Βουλιάζει η Ευρώπη και αυτοί εκεί…
Άτολμοι, υπόδουλοι, μοιραίοι.
Και οι δύο, μία εφιαλτική μαύρη φωτογραφία της ηττημένης πολιτικής.
Ρέκβιεμ, της σημερινής ηττημένης Ευρώπης.
ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Ο γνωστός Γάλλος οικονομολόγος Ζαν – Πωλ Φιτουσί υπενθυμίζει ότι το καπιταλιστικό σύστημα έζησε ένδοξες στιγμές μόνον όταν κατάφερε να ακολουθήσει τον δρόμο του συμβιβασμού : «η ελεύθερη αγορά δεν έχει ελπίδες ικανοποιητικής λειτουργίας χωρίς ένα ισχυρό πλέγμα κοινωνικής προστασίας. Η οικονομική ανισότητα θέτει ένα σοβαρό πολιτικό πρόβλημα δημοκρατίας».
Στο ερώτημα τηςLa Republica, γιατί αυξάνεται αντί να μειώνεται το χάσμα που χωρίζει τους πλούσιους από τους υπόλοιπους κατοίκους του πλανήτη, ο Ζ.Π Φιτουσί προσθέτει: «η ανισότητα – η ασταμάτητη αύξηση της – είναι συγχρόνως αίτιο και αιτιατό της κρίσης, αλλά και αποτέλεσμα της συντηρητικής επανάστασης του 1980 και του δόγματος της απορρύθμισης».
12% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με λιγότερο από $ 1 την ημέρα.
Οι στατιστικές δικαιώνουν το κίνημα (OWS) Occupy Wall Street. Τον τελευταίο χρόνο το πιο πλούσιο 1% του πλανήτη αύξησε την περιουσία του κατά 29%, με ταχύτητα διπλάσια σε σχέση με την αύξηση του συνολικού πλούτου του πλανήτη. Αυτή η ανισότητα μάλιστα, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Όπως αποδεικνύει η μελέτη των ιστορικών Πήτερ Λίντερτ & Τζέφρι Ουίλιαμσον, ποτέ στο παρελθόν το 1% δεν κατείχε τόσο μεγάλο μερίδιο του παγκόσμιου πλούτου. Το 1774, την εποχή της αγγλικής αποικιοκρατίας, το πιο πλούσιο 1% στην Ν. Αγγλία κατείχε μόλις το 9% του συνολικού πλούτου. Η αριστοκρατία της εποχής ζούσε πιο ταπεινά σε σχέση με την ολιγαρχία της τρίτης χιλιετίας. Όπως συμπληρώνουν οι δύο ιστορικοί η σχέση αυτή άλλαξε το 1982. Είναι η εποχή του Ρ. Ρήγκαν, όταν το κράτος πρόνοιας, τα συνδικάτα και η προοδευτική φορολογική πολιτική δέχονται συστηματική επίθεση. Με αφετηρία τη χρονιά εκείνη το 1% αρχίζει να απομακρύνεται από το 99% του πληθυσμού του πλανήτη και να διευρύνει την απόσταση από το μέσο όρο. Τα χρόνια που ακολουθούν η ψαλίδα ανοίγει και σήμερα υπολογίζεται ότι κατέχουν το 38,5% του συνολικού παγκόσμιου πλούτου.
Ακόμα και στην Αμερική, τη Μέκκα του καπιταλισμού, οι αριθμοί αυτοί δεν περνάνε απαρατήρητοι. «Η Wall Street ανακάλυψε την πάλη των τάξεων», τιτλοφορείται το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Nation.
πηγή
Η κυριαρχία του 1% έπιασε κορυφή, έγινε εξώκοσμο τέρας που καταπίνει το 99%, 7 δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
Είναι υπερβολή;
Για προσέξτε τους σημερινούς επίσημους αριθμούς που δίνει η Παγκόσμια Τράπεζα.
Η ολιγαρχία του χρήματος είδε την περιουσία της να αυξάνεται κατά 29%, μόνο τον τελευταίο χρόνο.
Όταν δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν ούτε ξεροκόμματο.
Όταν εκατομμύρια παιδάκια πεθαίνουν από την πείνα.
Η Τράπεζα δίνει και παράδειγμα που αποκαλύπτει το γιγαντιαίο χάσμα:
Αν, μας λέει, ο παγκόσμιος πληθυσμός αποτελείτο από 10 άτομα…
Ο ένας έχει 1.000 δολάρια, και οι υπόλοιποι εννιά μοιράζονται ΕΝΑ δολάριο!!!
Για προσέξτε πόσο έχει τυφλώσει το χρήμα αυτούς που το έχουν. Που το βλέπουν, συνεχώς, να διπλασιάζεται, τριπλασιάζεται πενταπλασιάζεται…
Ένα παράδειγμα τα λέει όλα:
Στις ΗΠΑ, η Τζάκλιν Σίγκελ είναι γνωστή ως «βασίλισσα των Βερσαλλιών». Σύζυγος μεγιστάνα από το Ορλάντο που δραστηριοποιείται στον τομέα του τουρισμού, η Τζάκλιν Σίγκελ κέρδισε την προσωνυμία ως ιδιοκτήτρια και ένοικος του μεγαλύτερου σπιτιού στη χώρα της.
Η 8.300 τ.μ. έπαυλη της οικογένειας Σίγκελ διαθέτει 30 λουτροκαμπινέδες, 11 κουζίνες και 6 πισίνες. Για τα 8 παιδιά του ζεύγους, ηλικίας από 2 έως 15 ετών, έχουν προσληφθεί 5 νταντάδες. Και όταν κάποια στιγμή η κ. Σίγκελ «υποχρεώθηκε» να ταξιδέψει με αεροπλάνο της γραμμής, αντί για το οικογενειακό τζετ, ένα από τα παιδιά της που τη συνόδευε τη ρώτησε :
«Μαμά τι κάνει όλος αυτός ο κόσμος στο αεροπλάνο μας» ;
Η εφημερίδαLa Republicaπαίρνει αφορμή από αυτό το επεισόδιο στο αεροδρόμιο του Ορλάντο για να δώσει στους αναγνώστες της, μια γεύση από εκείνο το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού που κατέχει κάτι λιγότερο από το 40% του παγκόσμιου πλούτου.
Μια κοινωνική τάξη που τράβηξε άθελα της τα φώτα της δημοσιότητας από τη στιγμή που το κίνημα των αμερικάνων αγανακτισμένων αυτοπροσδιορίστηκε ως 99% καταγγέλλοντας τα προνόμια της οικονομικής ολιγαρχίας. Ακόμη και αν τα μέλη αυτής της ολιγαρχίας δεν διακρίνονται από τη μανία για επίδειξη της οικογένειας Σίγκελ, υπάρχουν ορισμένα διακριτικά που τα κάνουν να ξεχωρίζουν από το σύνολο του πληθυσμού, τουλάχιστον στη Ν. Υόρκη
Ψωνίζουν σχεδόν αποκλειστικά από το Bergdorf Goodman (φημισμένο κατάστημα ειδών πολυτελείας στο Μανχάταν), τρώνε στου Masa (γιαπωνέζικο εστιατόριο στο μενού του οποίου δεν υπάρχουν τιμές), στο Per Se ή στο Marea. Τουλάχιστον μια φορά το χρόνο καλούν έναν διάσημο σεφ στο σπίτι για να αναλάβει τον μπουφέ της δεξίωσης.
Οι Αμερικάνοι δεν είναι μόνοι. Στην Κίνα οι συνήθειες των τοπικών μεγιστάνων δεν διαφέρουν πολύ. Στην χώρα του Μάο τα Burberry’s αύξησαν 34% τις πωλήσεις μέσα σε έξι μήνες. Ο οίκος Christie’s πούλησε σε δημοπρασία ένα ζευγάρι πιστόλια της δυναστείας των Τσινγκ αντί 4 εκατ. Ευρώ.
Η εικόνα δεν είναι πολύ διαφορετική στη Βραζιλία – τη χώρα των φαβέλων – όπου η Louis Vuitton ξεπουλάει σε τιμές διπλάσιας από ότι στο Παρίσι.
Στις ΗΠΑ 26,7 εκατ. πολίτες δηλώνουν κινητή και ακίνητη περιουσία από 1-5 εκατ. Δολάρια. Άλλα 2 εκατ. Πολίτες βρίσκονται στην κατηγορία 5-10 εκατ. Δολάρια. Στην κατηγορία που περιλαμβάνει περιουσίες μεταξύ 10 -100 εκατ. δολαρίων βρίσκονται 1 εκατομ. πολίτες, ενώ στη κατηγορία βαρέων βαρών (πάνω από 100 εκατ. δολάρια) αναπαύονται 29 χιλιάδες πολίτες.
Carlos Slim - Περιουσία $ 74 δισ.
Ανάμεσα σε αυτά τα 30 εκατομμύρια πολίτες βρίσκεται και το 1% κατά του οποίου διαμαρτύρεται το κίνημα (OWS) «καταλάβατε τη Γουώλ Στρητ». Και ποιοι είναι αυτοί ;
Σύμφωνα με την αρμόδια υπηρεσία (IRS), όσοι δηλώνουν καθαρό εισόδημα $506.000
Σε παγκόσμιο επίπεδο, αντίθετα, ο υπολογισμός γίνεται βάσει της περιουσίας Σύμφωνα με την έκθεση Παγκόσμιου Πλούτου της τράπεζας Credit Suisse, το 1% του πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη κατέχουν το 38,5% του παγκόσμιου πλούτου.
Warren Buffett - Περιουσία $ 50 δισ.
Ένα κομμάτι αυτού του 38,5% διεκδικούν οι αγανακτισμένοι της Wall Street. Και μάλιστα δεν εκπροσωπούν λίγους, μόλις το 99% των κατοίκων του πλανήτη.
Η ΑΟΡΑΤΗ ΥΠΕΡΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Αυτό, που συμβαίνει σήμερα δεν ήρθε μόνο του. Τυχαία.
Σχεδιάστηκε, προγραμματίστηκε και εκτελείται από τη μυστική Λέσχη Μπίλντεμπεργκ –την αόρατη υπερκυβέρνηση του κόσμου.
Κανένα ισχυρό ΜΜΕ δεν τολμά να σπάσει τα άδυτα των κρυφών συναντήσεων που κάνει κάθε χρόνο.
Δεν τολμά, γιατί ο ιδιοκτήτης του είναι μέλος ή φίλος της οργάνωσης.
Μόνιμοι σύνεδροι στις συσκέψεις, όλοι οι κροίσοι. Όλων των χωρών!
Μπροστινά όπλα της. Η Γουόλ Στριτ, οι ισχυρές διεθνείς τράπεζες, οι «οίκοι αξιολόγησης», οι μεγαλοκαρχαρίες της κερδοσκοπίας που είναι «επιφανή» μέλη της.
Η στρατηγική της, απλή.
Κινείται, πάνω στο διεφθαρμένο κυνισμό:
«Έχω το χρήμα. Κάνω ό,τι θέλω».
Αυτό, το κάθετο σχέδιο εφάρμοσε με όλους τους πολιτικούς του κόσμου. Που τελικά υπέταξε στις επιθυμίες της.
Επί δεκαετίες πολιτικοί όπου γης περίμεναν και περιμένουν πως και πώς να προσκληθούν σε κάποια από τις περιβόητες συναντήσεις της.
Όνειρο; Να πάρουν χρίσμα εξουσίας.
Πάγια τακτική της, να προσκαλεί και τον 1ο και τον 2ο πολιτικό κάθε χώρας.
Αυτές οι έκτακτες προσκλήσεις γνωριμίας μπορεί να σημαίνουν πρωθυπουργία ή αρχηγία αντιπολίτευσης.
Ορθά-κοφτά. Δική της, η κυβέρνηση. Δική της, και η αντιπολίτευση.
Στη συνέχεια, Γουόλ Στριτ, τράπεζες, λεφτάδες παίρνουν τη λίστα με τους εκλεκτούς της…
Και αυτοί, ξέρουν τι να κάνουν. Εξασφαλίζουν, την εκλογή τους!
Έτσι, το ’80 έγινε η μεγάλη επέλαση Το υπάκουο πλέον πολιτικό σύστημα υπέκυψε στην εντολή Μπίλντεμπεργκ να καταργηθούν όλα τα περιοριστικά μέτρα. Όλοι, οι έλεγχοι στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η πολυσυζητημένη «σχολή Σικάγου» υπό τον Φρίντμαν άλλο που δεν ήθελε.
Ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός ξεσάλωσε. Κυριάρχησε.
Η ανήθικη τοξική φούσκα –όπου χάθηκαν σπίτια, σπιτάκια, ζωές- βαφτίστηκε ευφυΐα των γκόλντεν μπόις. Όχι, ποινή φυλάκισης.
Η ανάλγητη λογική: «δεν υπάρχει κέρδος χωρίς πόνο», σακάτεψε λαούς και λαούς. Σκότωσε πολιτισμούς.
Αλλά το 1% τίναξε όλες τις μπάνκες. Έπαιρνε ατελείωτο χρήμα και από τα ερείπια…
Ας μην έχουμε αυταπάτες.
Η ανέντιμη ήττα της πολιτικής ανέβασε στο «σταυρό» τον άνθρωπο.
Και μεθαύριο, ίσως στο τέλος του.
Ξεκαθαρίζω.
Η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ είναι μία συνωμοτική οργάνωση. Εκτός νόμου.
Πολυεθνικό παρακράτος. Που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις. Αποφασίζει, πολέμους.
Είναι ανήθικο κατασκεύασμα…
Δεν είναι δημοκρατικός θεσμός.
Γιατί δεν την σταματά κανένας; Ποιος τολμά να αγγίξει την υπερεξουσία του χρήματος.
Ποιος μπορεί να την ακινητοποιήσει;
Οι πολιτικές ηγεσίες που μπορούν είναι όλες με «χειροπέδες».
Είναι σαν να ζητάς από ένα διεφθαρμένο αστυνομικό να συλλάβει αυτόν που τον διαφθείρει…
Αρκεί να κοιτάξετε σήμερα τους υποταγμένους Μέρκελ-Σαρκοζί.
Βουλιάζει η Ευρώπη και αυτοί εκεί…
Άτολμοι, υπόδουλοι, μοιραίοι.
Και οι δύο, μία εφιαλτική μαύρη φωτογραφία της ηττημένης πολιτικής.
Ρέκβιεμ, της σημερινής ηττημένης Ευρώπης.
ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Ο γνωστός Γάλλος οικονομολόγος Ζαν – Πωλ Φιτουσί υπενθυμίζει ότι το καπιταλιστικό σύστημα έζησε ένδοξες στιγμές μόνον όταν κατάφερε να ακολουθήσει τον δρόμο του συμβιβασμού : «η ελεύθερη αγορά δεν έχει ελπίδες ικανοποιητικής λειτουργίας χωρίς ένα ισχυρό πλέγμα κοινωνικής προστασίας. Η οικονομική ανισότητα θέτει ένα σοβαρό πολιτικό πρόβλημα δημοκρατίας».
Στο ερώτημα τηςLa Republica, γιατί αυξάνεται αντί να μειώνεται το χάσμα που χωρίζει τους πλούσιους από τους υπόλοιπους κατοίκους του πλανήτη, ο Ζ.Π Φιτουσί προσθέτει: «η ανισότητα – η ασταμάτητη αύξηση της – είναι συγχρόνως αίτιο και αιτιατό της κρίσης, αλλά και αποτέλεσμα της συντηρητικής επανάστασης του 1980 και του δόγματος της απορρύθμισης».
12% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με λιγότερο από $ 1 την ημέρα.
Οι στατιστικές δικαιώνουν το κίνημα (OWS) Occupy Wall Street. Τον τελευταίο χρόνο το πιο πλούσιο 1% του πλανήτη αύξησε την περιουσία του κατά 29%, με ταχύτητα διπλάσια σε σχέση με την αύξηση του συνολικού πλούτου του πλανήτη. Αυτή η ανισότητα μάλιστα, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Όπως αποδεικνύει η μελέτη των ιστορικών Πήτερ Λίντερτ & Τζέφρι Ουίλιαμσον, ποτέ στο παρελθόν το 1% δεν κατείχε τόσο μεγάλο μερίδιο του παγκόσμιου πλούτου. Το 1774, την εποχή της αγγλικής αποικιοκρατίας, το πιο πλούσιο 1% στην Ν. Αγγλία κατείχε μόλις το 9% του συνολικού πλούτου. Η αριστοκρατία της εποχής ζούσε πιο ταπεινά σε σχέση με την ολιγαρχία της τρίτης χιλιετίας. Όπως συμπληρώνουν οι δύο ιστορικοί η σχέση αυτή άλλαξε το 1982. Είναι η εποχή του Ρ. Ρήγκαν, όταν το κράτος πρόνοιας, τα συνδικάτα και η προοδευτική φορολογική πολιτική δέχονται συστηματική επίθεση. Με αφετηρία τη χρονιά εκείνη το 1% αρχίζει να απομακρύνεται από το 99% του πληθυσμού του πλανήτη και να διευρύνει την απόσταση από το μέσο όρο. Τα χρόνια που ακολουθούν η ψαλίδα ανοίγει και σήμερα υπολογίζεται ότι κατέχουν το 38,5% του συνολικού παγκόσμιου πλούτου.
Ακόμα και στην Αμερική, τη Μέκκα του καπιταλισμού, οι αριθμοί αυτοί δεν περνάνε απαρατήρητοι. «Η Wall Street ανακάλυψε την πάλη των τάξεων», τιτλοφορείται το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Nation.
πηγή
«Η βαθύτερη αιτία των καπιταλιστικών κρίσεων βρίσκεται στη βασική και ανίατη αντίθεση του καπιταλιστικού συστήματος: στην αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής, από τη μια μεριά, και στον ατομικό τρόπο ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της, από την άλλη».
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσοι φτωχοί απαιτούνται για να «παραχθεί» ένας πλούσιος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μπογιόπουλος τώρα που έγινε και συγγραφέας τα γράφει έτσι???
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν παίζω σε τέτοιο ...τερέν, αρχίζει λες το Αλτσχάιμερ??
Ζουμε σε μια χαωδης πλανητικη ανισορροπια υποκρισιας και παραπλανηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή