Η νυχτερινή ζωή της Γλανιτσιάς

Τού Σόλωνα Ροζή

Βιντεολήπτης είναι η Θάλεια
Εκείντο βράδυ, αναστάτωσαν το Χωριό καμιά εικοσαριά κεφωμένοι και κατάληξαν στου Ζιωλή για τραχανά,πρόταση της Κωστούλας,ήμουν και γω μαζί τους.
Δεν περιγράφεται το αυθόρμητο κέφι για τραγούδια παλιά, η συγκίνηση όλης της παρέας από το μικρό παιδί το Γιαννάκο, που μας φωτογράφιζε μέχρι τον ογδοντάχρονο Ζιωλή και η όρεξη τη κονταυγή για τραχανά και χυλοπίτες μαζί.
Και μιάς και μιλάμε για τα μαγερέματα(τραχανά και χυλοπίτες),σας παρουσιάζω απόσπασμα από το βιβλίο του μακαρίτη πατριώτη μας Κώστα Μαρίνη, που διηγήται το πως γινόσαν εκείνα χρόνια ο τραχανάς και οι χυλοπίτες.(το βιβλίο είναι γραμμένο το1919)
"Την άλλη μέρα μαζωχτήκανε στου Μπάρμπα Φώτη μια δεκαριά γυναίκες.΄Ηρθανε να φτειάσουν τα μαγερέματα.Οι μισές πινίξανε τον τραχανό.
Μέσα σένα μεγάλο λεβέτι κρισαρίσανε με την ψιλή κρισάρα τ΄αλεύρι. Στερνά ρήξανε μέσα το ξυνόγαλο(γάλα πολλών ημερών που γίνεται ξυνό και πηχτό) και τανακατώσανε,ως που μισοζυμωθήκανε ταλεύρια.
Μισομοιράσανε το ζυμάρι κι αρχίσαν ναν το τρίβουνε απάνου σε καθαρά σεντόνια, ώς που έγινε μικρά σπειράκια κι απέ το ρήξανε σε τομαρίσια κόσκινα, με ψιλές στρογγυλές τρούπες, και το αλέθανε, το στριφογυρίζανε με τα χέρια. Τα ψιλά σπειράκια περνάγαν από τις τρούπες,μικρά ολοστρόγγυλα κοματάκια-σαν ψιλούλια σκάγια- και σωρωνόσαντε κάτου από το κόσκινο.Τάλλα γινόσανται χοντρά
σγρομπόλια. Τότε τα ξαναρίνανε στα σεντόνια και τα τρίβανε και ξανά τα περνούσαν από το κόσκινο. ΄Οταν τέλειωσε ούλο το ζύμάρι τον απλώσανε στον ήλιο να ξεραθεί, για να τον αποθηκέψουνε για το Χειμώνα, που είναι το καθεμερνό κι ολημερνό φαϊ τους, όπως το λένε κιόλας:(Βράδυ,αυγή,δειλινό:κακομοίρη τραχανό!)
Οι άλλες μισές γυναίκες αρχίσανε να φτειάνουνε τις χυλοπίτες.
Πρώτα σπάσανε ταυγά και τανακατώσανε με το γάλα(όχι ξυνό πλιά, με γ λ υ κ ό,αρμεμένο της ώρας), τα ρίξανε ούλα μέσα σταλεύρια και το ζυμώσανε πολλή ώρα.
Στερνά οι τρείς από δάφτες τραβήξανε κοντά τους τα χαμπηλά τραπέζια, τους σοφράδες κι απάνου αρχίσανε να πλάθουνε λίγο λίγο το ζυμάρι με τον πλάστη, ένα λιανό, ολόισιο και μαλακό στρογγυλό ραβδί, που το κυλάγανε ζουπηχτά απάνου στο ζυμάρι, ως που άπλωνε και γινότανε ψιλό φύλλο σαν πανί.
Σε λίγη ώρα ταπλωμένα φύλλα π ή ρ α ν ε (πετσιάσανε,μαραθήκανε)και δεν κολλάγανε πλιά συναμεταξύ τους. Τότες οι άλλες δύο γυναίκες τα διπλώσανε κι αρχίσαν ναν τα κόβουνε σε στενές μακρουλές λουρίδες, που τις ξανακόψανε και σταυρωτά κ έτσι γινήκανε μικρές, τετραγωνούλες, οι χυλοπίτες, που τις ξεράνανε στον ήλιο και τις αποθηκέψανε και κείνες