Ίσως πολλοί από εμάς και τους μεγαλύτερους να ξέχασαν ,λόγω της μεγάλης χρονικής απόστασης που μεσολάβησε , - αλήθεια πέρασαν πάνω από 60 ολόκληρα χρόνια - ,τη μαύρη εκείνη ημέρα ,την αποφράδα για τη Γλανιτσιά και τα γειτονικά χωριά ,τη δεκάτη του Φλεβάρη του 1955, ημέρα Πέμπτη. Η ημέρα αυτή ,νομίζω, πως σφράγισε οριστικά τη μοίρα ,το μέλλον του χωριού μας και των κατοίκων του και εξακολουθεί να το επηρεάζει ακόμη.
Για την ιστορία και μόνο αναφέρω ότι το τεράστιο για την εποχή αυτή έργο και από απόψεως οικονομικών δυνατοτήτων και από απόψεως τεχνογνωσίας ,ανέλαβε και εκτέλεσε η γειτονική χώρα , η Ιταλία ,ως πολεμική αποζημίωση –επανορθώσεις από τον πόλεμο , που η ίδια προκάλεσε σε βάρος μας . Η ευκαιρία για τη μικρή μας χώρα,που βγήκε εξαντλημένη από τα δεινά του 2ου παγκόσμιου πολέμου ,ήταν μοναδική.
Και η χώρα μας άδραξε την ευκαιρία ,που της δόθηκε. Το έργο προχώρησε με γρήγορους ρυθμούς ,τελείωσε και μπήκε σε λειτουργία , στις 10 Φεβρουαρίου το 1955,ημέρα Πέμπτη.
Αλλά απ΄την ίδια ημέρα όμως αρχίζει για το χωριό μας η δική του αντίστροφη μέτρηση. η προσωπική του « Οδύσσεια » ,
Από τότε το χωριό φτώχυνε πολύ ,ζημιώθηκε πολύ η γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή του.
Οι κάτοικοι αναγκάσθηκαν πρώτα να ξενοδουλέψουν για να επιζήσουν και αργότερα να μεταναστεύσουν, αναζητώντας εναγωνίως καλύτερη ζωή μόνιμα στα μεγάλα αστικά κέντρα . Τη δεκαετία του ΄60 πολλοί συμπατριώτες μας εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα και λιγότεροι σε Αίγιο Πάτρα, Πύργο, Κόρινθο ,Τρίπολη και Άργος.
Επίσης πολλοί νέοι στράφηκαν στις σπουδές και βγήκαν επιστήμονες ,κι άλλοι έγιναν Δημόσιοι Υπάλληλοι ή Υπάλληλοι στις σημερινές κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις του Δημόσιου τομέα. Ακόμη είχαμε και αρκετές μεταναστεύσεις στο εξωτερικό ιδίως σε Αμερική ,Γερμανία και Αυστραλία.
Σύντομα είχαμε αισθητή μείωση του πληθυσμού και των οικονομικών δραστηριοτήτων. Παντού εγκατάλειψη και μαρασμός !!!.
Όταν λοιπόν η ιταλική εταιρεία αποπεράτωσε το φράγμα και έκλεισε τις βαριές σιδερένιες πόρτες, του, άρχισε σιγά-σιγά να υψώνεται η στάθμη του νερού και να σχηματίζεται η λίμνη ,πρώτα στα χαμηλότερα σημεία του ποταμού και ύστερα ολοένα να ανεβαίνει προς τα πάνω ,προς το κάμπο της Μουριάς και του Συριαμάκου και προς τον κάμπο της Μαρτίτσας .
Άρχιζαν τα νερά του ποταμού Λάδωνα –Ρουφιά να κατακλύζουν τον εύφορο και παραδεισένιο κάμπο της Γλανιτσιάς. Πρωτάκουστο!!!
Το φαινόμενο αυτό πρωτόγνωρο στο νου και στη σκέψη των συμπατριωτών και καλλιεργητών της περιοχής ,ήταν συναρπαστικό και συνάμα συνταραχτικό.
Δεν πίστευαν σ’ αυτά που έβλεπαν τα μάτια τους .Ζούσαν ,σίγουρα, ένα εφιάλτη..
Λίμνη ,μια απέραντη λίμνη που ξεκινάει κάτω από τη Βάχλια και να φουσκώνει και να υψώνεται και να φτάνει και να γλύφει τα πόδια του γεφυριού της Κυράς!!!
Και όταν πια η λίμνη κάλυψε λαίμαργα –απειλητικά τη γη τη ζωοδότρα και την πολυθρέπτρα ,τον κάμπο της Ρουπακίνας, ύπουλα άρχιζε να σφιχταγκαλιάζει και να κλείνει τη μία μετά την άλλη τις καμάρες του πεντάτοξου και υπερήφανου γεφυριού.
Το γεφύρι έμενε μόνο του και αβοήθητο να αντισταθεί στο μεγάλο θεριό που λέγεται θάλασσα ,υδάτινος όγκος ,στα νερά του ποταμού.
Τότε και μόνο τότε ,όλοι οι πατριώτες και καλλιεργητές και μη του κάμπου ,συνειδητοποίησαν το μέγεθος της συμφοράς τους ,την οριστική απώλεια της περιουσίας τους.
Ο πατριώτης και ιδιοκτήτης γης κι αυτός στον κάμπο της Ρουπακίνας , ο φίλτατος Γκριντελόγιαννης ,ο χαϊδευτικά λεγόμενος « Χαϊδιάρης. », μένοντας έκθαμβος και απαρηγόρητος από το πνίξιμο του κάμπου ,όπως χαρακτηριστικά μα και εύστοχα οι πατριώτες μας ονόμασαν την καταστροφή του επίγειου παράδεισού τους ,του κάμπου της Ρουπακίνας, μονολογώντας και εκφράζοντας συνάμα την πικρία και την απορία του, είπε το εξής αμίμητο και ανεπανάληπτο:
Μπρεε να πεθαίνει η γης μας!!!!
Ίσως να περίμενε πως ο κάμπος με το πλούσιο και τόσο εύφορο χώμα του ,θα κατάπινε το ίδιο το νερό που έφερνε ο Λάδωνας από τις πολλές πηγές του.
Η λίμνη ωστόσο συνέχιζε να υψώνεται καθώς ο Λάδωνας ,άφθονος σε νερά, κουβαλούσε ασταμάτητα και απέθετε τους καρπούς των κόπων του στην τεχνητή λίμνη του, ώσπου έφτασε ως τη Μερίδα ,ψηλά στον κάμπο της Πουρναριάς.
Η στάθμη του νερού ανέβηκε ως τα όρια ασφαλείας ,δύο μόλις μέτρα κάτω από τις σημαδούρες , που είχαν μεριμνήσει να τοποθετήσουν οι ειδικοί της ιταλικής εταιρείας και της Δ.Ε.Η.
Το μέχρι χθες μεγαλόπρεπο και επιβλητικό γεφύρι της Κυράς της Άκοβας ,που παλιά ένωνε χωριά και πολιτείες ,θάφτηκε και εξαφανίσθηκε κάτω από τα γαλαζοπράσινα νερά της τεχνητής λίμνης του Λάδωνα. Ούτε που φαινόταν πια ,παίρνοντας μαζί του τους θρύλους και τις παραδόσεις του.
Κόπηκε στα δύο και ο πολύβουος μουλαρόδρομος που ένωνε τη Γλανιτσιά με την Περαμεριά και με τα γειτονικά χωριά: τη Μουριά ,την Πουρναριά, τη Βάχλια.την Ξηροκαρύταινα και τη Δάφνη Καλαβρύτων και κυριολεκτικά ορφάνεψε η περιοχή ,καθώς αποκόπηκε από τον « ομφάλιο λώρο της », το βασικό της κορμό ,τη Γλανιτσιά.
Αργότερα η Δ.Ε.Η., που εκμεταλλευόταν την ηλεκτρική ενέργεια από τη λειτουργία του υδροηλεκτρικού εργοστασίου στο Σπάθαρι, μετά από το γενικό ξεσηκωμό και την κατακραυγή ,για να εξυπηρετήσει τους εναπομείναντες κτηνοτρόφους και καλλιεργητές της περιοχής της Περαμεριάς και Κοκκαλιάρας και όχι μόνο κατασκεύασε ένα μικρό φέρι -μποουτ ,τη γνωστή σε όσους τη περνοδιαβήκαμε , «μαούνα » Αυτή αρχικά ήταν χειροκίνητη και δυσκίνητη . Αργότερα μετατράπηκε σε μηχανοκίνητη και ο διάπλους της λίμνης έγινε πιο γρήγορος .Έτσι λύθηκε προσωρινά η μετακίνηση ανθρώπων, ζώων και αγαθών από τη μια όχθη της λίμνης στην άλλη. Αυτή η κάποια λύση είχε ευτυχώς και την ημερομηνία λήξης της.
Την προκάλεσαν οι νέες ανάγκες της ζωής και των διερχομένων από το μέρος αυτό της λίμνης και οι οικονομικοί λόγοι που υποχρέωσαν την Πολιτεία και τη Δ.Ε.Η. να δώσουν οριστική λύση στο υπαρκτό πρόβλημα και να κατασκευάσουν τη νέα γέφυρα επικοινωνίας πάνω από τη λίμνη το 2002.
Ωστόσο εξακολουθεί να παραμένει και σήμερα για μας, η 10 Φλεβάρη του 1955, μια σημαδιακή ημέρα της ζωής μας, και καθοριστική για το μέλλον του τόπου μας!!!
Ομολογώ ότι δεν γνώριζα ότι το έργο έγινε από την Ιταλία ,ως πολεμική αποζημίωση – για επανορθώσεις από τον πόλεμο ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αντισταθμιστικό μας όφελος ήταν τουλάχιστον ότι πετάξαμε νωρίς τις τσιμπλούδες σε σχέση με άλλα χωριά της Ελλάδας τα οποία πήραν ρεύμα την 10ετια του 1980
Γ.Γ.
μαρινη αδερφε με συγκινησες αφάνταστα πρωτος εγω εζησα αυτα που γραφεις κουβαλόντας αχερα με τα χαραρια με το γαιδουρακι απο του κολοκηθα το χωραφι και περνοτας απεναντι με τη χειροκινητη σχεδια τη λιμνη χια το χωριό τον ανηφορο το κατου νερο και το συμπενο και μετα πηραμε των οματιων μας οικογενειακα και φυγαμε γιατι δεν υπηρχε ζωη δεν χορταιναμε ψωμι
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σε εχει ο θεος καλα ξαδερφε μαρινη
αρης τσιριμοπανου
δυστυχως μαρινη μου ειναι πολυ λιγοι της γενιας εκεινης που μπορουν να χειριζονται τη συχρονη τεχνολογια internet. σκεψου τι θα μπορουσαν να μας διηγηθουν οχι μου ειπαν - ακουσα κλπ
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλα φιλια αρης
Θειε ,ευχαριστουμε παρα πολυ για αυτο το ταξιδι στο παρελθον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου το ειχε πει ο Παππους οτι ητανε κατοχικη αποζημιωση απο τους Ιταλους η λιμνη.Το ποτε εγινε δεν θυμωμουνα.
Δημητρης Χ (εγγονος Τσιριμογιαννη)
Αυτά πρέπει να τα διαβάζουν και οι νέοι μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΓ
ΔΗΜΗΤΡΗ στο τσιριμαικο χωραφι στη περαμερια οταν εγινε η λιμνη αυτη εφτανε μεχρι τα ορια του καλυβιου γιατι εκει σχηματιζε ενα κολπισκο η μανουλα σου ξερει μετα από την λιμνη ηρθε το χαος μεχρι τοτε οι τσιριμαιοιελεχγαν ολη την περιοχη
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλια αρης
ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ ΒΡΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑΜΕΙΟ ΛΟΙΠΟΝ
ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΣ
ΣΑΤΙΡΑ ΑΒΑΔΑΙΟΣ
ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ ΕΝΑ ΣΩΡΟ!!!!ΜΑΖΙ ΜΕ ΜΕΝΑ
ΞΑΧΑΣΑ ΤΟΝ ΛΗΞΙΑΡΧΟ ΣΟΛΩΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι οπως παει το κλιμα,η λιμνη ολο και θα στερευει.καποια στιγμη θα ξαναφανουν τα χωραφια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημητρης Χ (εγγονος Τσιριμογιαννη)
πολλοι τσιριμαιοι μαζευτηκαν....καλημερα σε ολους gerolykos
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα Γερολυκε,
ΑπάντησηΔιαγραφήειμαστε μεγαλο σοϊ.
Δημητρης Χ (εγγονος Τσιριμογιαννη)
και τι σοι!!!!gerolykos
ΑπάντησηΔιαγραφήGerolyke,μονο εμεις οι 2 εχουμε μεινει θαμωνες?οι αλλοι τι γινανε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημητρης Χ (εγγονος Τσιριμογιαννη)
Ο ΓΕΡΟΛΥΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΣΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΜΗΠΩΣ Ο ΣΟΛΩΝΑΣ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ.ΠΡΟΠΕΡΣΙ ΠΟΥ ΨΑΞΑΜΕ ΜΑΖΙ -Α ΡΕ ΑΘΑΝΑΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΝΕΛΛΑ ΓΙΑ ΠΕΣΤΡΟΦΑ ΚΑΤΑΛΗΞΑΜΕ-ΟΥΤΕ ΤΟ ΥΦΥΔΑΤΙΟ ΟΥΤΕ ΤΟ ΕΜΦΑΝΕΣ ΠΕΤΥΧΑΜΕ.ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΣΤΗ ΓΙΑΝΝΑ ΣΤΟΝ ΑΒΑΔΑΙΟ ΣΤΟ ΛΙΑΣΚΟΒΙΤΗ ΣΤΟ ΦΙΛΛΕΛΗΝΑ ΣΤΟ ΡΟΜΠΕΝ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΟΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΜΜΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗ .ΘΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ. ΜΟΝΟ Ο ΓΕΡΟΛΥΚΟΣ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΕΙ...ΚΟΛΟΝΑΚΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήμην γραφεις λεξεις που δεν διδαξε ο παπακωτσιος ...ακου υφυδατιο...τι διαολο εννοεις..αλλωστε σιγα μην πετυχαινες τιποτα με τον σολωνα,το μονο σιγουρο ειναι οτι την φαγατε την πεστροφα!!!!!!!!!!!!!!!σιγουρα πρεπει να εμφανιστουν οοολοι οι βασικοι γραφοντες..εμεις ειμαστε αυτο που λενε οι νεοι...της πλακας.ΤΟΥς ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝ Gerolykos
ΑπάντησηΔιαγραφή